มัจฉา โพธิสัตว์: การบำเพ็ญสัจบารมี : หน้า 462/589

ธรระพี ประช มัจฉา โพธิสัตว์ (บำเพ็ญสัจ บารมี) ๔๖๔ ทรงบันดาลให้ฝนตก เหมือนห้วงน้ำใหญ่ไหลบ่าท่วมโกศลรัฐ ทุกส่วน เพียงครู่เดียวพระองค์ปลดเปลื้องมหาชน ให้พ้นจาก ทุกข์กาย ทุกข์ใจได้” ขณะพระภิกษุกำลังสนทนาธรรมอยู่นั้น พระบรมศาสดา เสด็จออกจากพระคันธกุฎีสู่ธรรมสภา พลางตรัสถามว่า “ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอนั่งสนทนากันด้วยเรื่องอะไร เมื่อภิกษุทั้งหลายกราบทูลแล้ว จึงตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย มิใช่แต่ในบัดนี้เท่านั้น ที่เราตถาคตทำให้ฝนตก ในขณะที่ มหาชนพากันลำบาก แม้ในกาลก่อน ครั้งที่ตถาคตเกิดในกำเนิด เป็นราชาของฝูงปลา เราได้ทําให้ฝนตกมาแล้วเช่นกัน” ทรงน่า เรื่องในอดีตมาตรัสเล่าว่า ณ ลำห้วยแห่งหนึ่งล้อมรอบด้วยเถาวัลย์ บริเวณสระ โบกขรณีในเมืองสาวัตถี แคว้นโกศลแห่งนี้ ครั้งนั้นพระโพธิสัตว์ บังเกิดในก๋าเนิดราชาแห่งปลา ในคราวนั้นแคว้นโกศลเกิดฝนแล้ง ข้าวกล้าของชาวเมืองเหี่ยวแห้ง แหล่งนํ้าทั้งหลายก็ขาดนํ้า ฝูงปลา และเต่าพากันคุดเข้าไปในเปือกตม แม้แต่ลำห้วยที่ พระโพธิสัตว์อาศัยอยู่ ฝูงปลาก็พากันคุดเข้าโคลนตมซุกซ่อนอยู่ เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนี้ ฝูงกา เป็นต้น ต่างพากันรุมจิกทิ้ง ออกมาจิกกิน พระโพธิสัตว์เห็นความพินาศของหมู่ญาติ และ