ธรรมะเพื่อประช : หน้า 442/589

ธรรมะเพื่อประช ทุ่มสุดชีวิตเพื่ออภิสัมโพธิญาณ ๔๔๑ ชีวิตเป็นสิ่งที่มีคุณค่า กาลเวลาเป็นสิ่งที่มีความหมาย เรามีชีวิตอยู่ในโลกนี้เพียงชั่วครั้งชั่วคราว ไม่ช้าทุกคนต่างต้อง จากโลกนี้ไป แม้ทรัพย์สมบัติภายนอกที่มีอยู่ก็ไม่อาจนำติดตัวไปได้ สิ่งที่จะติดตัวเราไป มีเพียงบุญกับบาปเท่านั้นเอง หากเราสั่งสม บุญ ชีวิตเราก็จะมีคุณค่า เกิดมาแล้วมีชีวิตไม่ว่างเปล่า เป็น ประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น เพราะเราได้ใช้วันเวลาอันน้อยนิด ที่มีอยู่ในโลกนี้ สร้างบารมีอย่างเต็มที่โดยไม่ประมาท เช่นเดียว กับพระบรมโพธิสัตว์ทั้งหลายในกาลก่อน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเมื่อยังเป็นโพธิสัตว์ เสวยพระชาติ เป็นพระเจ้าสุตโสมได้ตรัสให้โอวาทแก่พระยาโปรสาทว่า “จเช ธนํ องฺควรสฺส เหตุ องค์ จเช ชีวิต รกฺขมาโน องฺคํ ธนํ ชีวิต จาปิ สพฺพ่ จเช นโร ธมฺมมนุสฺสรนฺโต นรชนพึงสละทรัพย์เพราะเหตุแห่งอวัยวะอันประเสริฐ เมื่อจะรักษาชีวิตเอาไว้ จึงสละอวัยวะ เมื่อคำนึงถึงธรรม พึงสละทั้งอวัยวะ ทรัพย์ และแม้ชีวิตทุกอย่างเถิด” การให้ทานบางคนอาจจะคิดว่าเป็นการเสียมากกว่าได้ ทั้งเสียทรัพย์ และเสียเปรียบ ก่อนอื่นเราต้องทำความเข้าใจ