ธรรมะเพื่อประช : หน้า 206/589

ธรรมะเพื่อประช พระพุทธเจ้าเป็นอจินไตย ๒๐๕ มีมากมายเกินกว่าที่จะนึกคิดค้นเดา ที่เรียกว่าอจินไตย คือ คํานวณไม่ได้ว่าบุญที่เกิดจากการบูชาพระพุทธเจ้า จะมี ประมาณมากเพียงใด แต่เราจะได้บุญอย่างเกินควรเกินคาด เป็นสิ่งที่อยู่เหนือจินตนาการ เพราะพระองค์เป็นพระอรหันต์ ตรัสรู้แล้วเองโดยชอบ สมบูรณ์พร้อมทั้งวิชชาและจรณะ จะหา สรรพสัตว์ทั้งมนุษย์ เทวดา พรหม หรืออรูปพรหม ผู้ประเสริฐ กว่าหรือเสมอเหมือนกับพระองค์ก็ไม่มี ดังนั้นการส่งใจไปถึง พุทธคุณ ส่งใจไปในพระรัตนตรัย จึงเป็นการส่งใจไปในสิ่งที่ ประเสริฐที่สุด จะทำให้เราเป็นผู้ประเสริฐ และหลุดพ้นตาม พระองค์ไปด้วย การส่งใจไปถึงพระพุทธเจ้าให้ถูกที่สุดและลัดที่สุด เพื่อจะได้บุญใหญ่อันเป็นอจินไตยที่เกิดจากการระลึกนึกถึง พระองค์ ต้องอาศัยใจหยุดนิ่งเท่านั้น หยุดกันเข้าไปเรื่อยๆ พระพุทธองค์ตรัสรู้ด้วยปฏิปทาอย่างไร เราก็ควรดำเนินตาม ปฏิปทานั้น คือ ต้องหมั่นฝึกฝนใจให้หยุดนิ่งให้เข้าถึงธรรมกาย จะได้มีที่พึ่งที่ระลึกอย่างแท้จริง วันที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้บรรลุสัพพัญญุตญาณ ท่านไม่ได้ทําอย่างอื่นเลย ทำหยุดกับนิ่งอย่างเดียว หยุดนิ่งเฉยๆ ใจหยุดอยู่ภายใน ตั้งแต่ยามเย็นเรื่อยไป พอถูกส่วนก็เข้าถึง ปฐมมรรค เห็นหนทางเบื้องต้นเป็นดวงสว่างใสบริสุทธิ์เกิดขึ้นที่