ธรรมะเพื่อประชา: สัจธรรมเกี่ยวกับความตาย : หน้า 399/589

ธรรมะเพื่อประชา สั ก ก ปั ญ ห สู ต ร ตอน ตอนที่ ๑ (ฤา จะสิ้น ท้าวสักกะ) ៣៩៨ โดยปกติ เมื่อเครื่องหมายความตายได้ปรากฏแก่เทวบุตร ผู้มีบุญน้อยที่เกิดในเทวโลก ก็จะรู้สึกหวาดสะดุ้งเพราะกลัวว่า หากเราหมดบุญแล้ว เราจะได้ไปเกิดที่ไหนหนอ แต่พวกที่ได้ เตรียมป้องกันภัยที่น่าสะพรึงกลัว ด้วยการทําบุญไว้มากก็จะ เบาใจว่า เราอาศัยทานที่เราได้ทำ ศีลที่ได้รักษา และภาวนาที่ ได้เจริญ บุญนั้นจะส่งผลให้ไปเสวยสุขสมบัติในเทวโลกชั้นสูงๆ ยิ่งๆ ขึ้นไป ก็จะไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใด เทพนครที่กว้างถึง 90,000 ท้าวสักกเทวราชครั้นได้ทรงเห็นบุพนิมิตนั้น ทรงหวั่น พระทัยมาก เพราะสมัยเมื่อเป็นมนุษย์ ท่านได้สร้างบุญแต่ยัง ไม่ถูกทักขิไณยบุคคล ทรงมองดูสมบัติทั้งหมดที่ตนเองมี ตั้งแต่ โยชน์ ปราสาทไพชยันต์สูง 9,000 โยชน์ สุธรรมาเทวสภา ๓๐๐ โยชน์ ต้นปาริฉัตรสูง ๑๐๐ โยชน์ แท่นบัณฑุกัมพลกว้าง ๖๐ โยชน์ นางเทพอัปสร ๒๕ โกฏิ เทพบริษัททั้งที่อยู่ในสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา และในสวรรค์ ชั้นดาวดึงส์ สวนนันทวัน จิตรลดาวัน มิสสกวัน และสวนปารุสกวัน ทรงกระวนกระวายว่า บัดนี้ เราคงไม่มีสิทธิ์ที่จะครอบครอง สมบัติเหล่านี้อีกต่อไปแล้ว คิดดังนี้แล้ว ท้าวสักกะได้แต่ทอดถอนใจ แต่พยายาม หาทางออกให้กับตนเองว่า ในโลกนี้จะมีใครบ้างไม่ว่าจะเป็นสมณะ