เจริญ สังฆานุสติ : หน้า 128/589

ธรระพี ประช เจริญ สังฆานุสติ ๑๒๗ ที่ปฏิบัติดี หรือปฏิบัติตรงต่อทางไปสู่อายตนนิพพาน ทักขิไณยโย ควรแก่การรับทานทั้งหลาย ควรแก่ของต้อนรับทุกอย่าง คือ วัตถุทานทั้งหลาย ถ้าเราจะบริจาค จะทำทานต่อปฏิคาหกที่ เป็นทักขิไณยบุคคล ก็จะได้อานิสงส์มากยิ่งใหญ่ไพศาล ทักขิไณยบุคคล คือ ผู้ที่เข้าถึงธรรมกาย ตัวเราเป็นธรรมกายเอง ก็ดี หรือผู้อื่นเป็นธรรมกายก็ดี อย่างนั้นจึงจะจัดว่าเป็น ทักขิไณยบุคคล ทกฺขิเณยโย อญฺชลีกรณีโย หมายถึง ท่านอยู่ที่ไหนก็ ควรแก่การกราบไหว้บูชา ก็จะเป็นสิริมงคลแก่ตัวของเราเอง การตรีกระลึกนึกถึงพระสงฆ์อย่างนี้ ถึงจะได้ชื่อว่าเจริญ สังฆานุสติ เป็นเหตุให้ใจของเราบริสุทธิ์ ปราศจากนิวรณ์ทั้ง ๕ เป็นที่ตั้งแห่งบุญแห่งกุศลทั้งหลาย หากเรายังเข้าไม่ถึงพระรัตนตรัย เราควรทําอย่างไร จึงจะแล่นไปถึงได้ ถ้าเราเห็นกายไหน ก็ให้นําใจของเราหยุดไป ที่กายนั้น สมมติเราเห็นกายมนุษย์หยาบ ก็นำใจหยุดไปที่กาย- มนุษย์หยาบ หยุดอยู่ตรงนั้นที่เดียว ปล่อยวางความยึดมั่นถือมั่น และความยินดียินร้ายในรูปเสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์ ปล่อยวางแล้วนําใจหยุดอยู่ภายใน หยุดไปตามลำดับ นั่นแหละ จึงจะได้ชื่อว่าเราเข้าถึงพระรัตนตรัย หรือขอถึงพระรัตนตรัย