พระสังฆคุณ: เรื่องของพราหมณ์และพระสารีบุตร : หน้า 101/589

Boประช พระสังฆคุณ ๑๐๐ ก็อ้านวยผลมาก ที่เป็นของมากก็อ่านวยผลยิ่งใหญ่ไพบูลย์ *ดังเช่นในสมัยพุทธกาล ณ กรุงราชคฤห์ มีพราหมณ์ คนหนึ่งชื่อ มหาเสนพราหมณ์ เป็นเพื่อนกับโยมบิดาของพระ สารีบุตร เขาเคยเป็นคนร่ำรวย แต่ต่อมากลับยากจนลง พระ สารีบุตรได้มาบิณฑบาตที่บ้านของเขา เพราะตั้งใจจะอนุเคราะห์ แต่พราหมณ์หลบหน้าทุกวัน เพราะไม่มีไทยธรรมที่จะถวาย เขาได้แต่คิดว่าเมื่อใดมีไทยธรรมก็จะถวายทันที วันหนึ่ง พราหมณ์ได้ข้าวปายาสมาถาดหนึ่ง และผ้า สาฎกเนื้อหยาบ ๑ ผืน เขานึกถึงพระสารีบุตร อยากถวายทาน ท่าน วันนั้นพระสารีบุตรเพิ่งออกจากนิโรธสมาบัติ รู้ถึงความ ตั้งใจของพราหมณ์ จึงมาที่บ้านของเขา ด้วยใจที่เลื่อมใส พราหมณ์ถวายผ้าสาฎก และข้าวปายาสจนหมดถาด ไม่เหลือ ไว้สําหรับตนเลย พลางขอพรว่า “ขอให้ข้าพเจ้าได้บรรลุธรรม ที่ท่านได้บรรลุแล้วด้วยเถิด” พระสารีบุตรอนุโมทนาว่า “จงสำเร็จอย่างนั้นเถิด พราหมณ์” เมื่อถวายทานแล้ว เขาปีติเบิกบานใจเป็นอย่างยิ่ง ครั้นสิ้นชีวิตได้ไปเกิดในตระกูลอุปัฏฐากของพระสารีบุตรใน กรุงสาวัตถีทันที *มก. เรื่องพระวนวาสีติสสเถระ เล่ม ๔๑ หน้า ๒๕๙