การวิเคราะห์คำอัญเชิญและคุณลักษณะของบุคลคดี : หน้า 7/174

ประโยค - มังคลัตถีนี้มีแปล เล่ม ๕ หน้า ๗ อานาจแห่งเหตุอันไม่ทั่วไป แท้จริง พระผู้มีพระภาค ทรงอ้างผลด้วย อานาจแห่งเหตุอันไม่ทั่วไป ดังอุทธาหรณ์ว่า "หน่อข้าวเหนียวเสียงกลอง" ฉนั้น อีกยันหนึ่ง กล่าวว่า อุทาน นั้น เป็นคำอัญเชิญอันจูงใจอาชัย แล้ว โดยโหราว่าสัญญาณเป็นอาศัย (แห่งอัญเชิญ) เหมือนอุทธาหรณ์ว่า "เตียงย่อมทำเสียงโย้" ฉะนั้น พึงทราบวินิจฉัยในคำว่า อิติปุณฺณมุตฺต วา นี้ ดังต่อไปนี้: ทรวดทรงที่บุคลคดีถือโดยมุ่งถึงจุ ๑ ความนูนแห่ง เนื้อดัง ๑ ความเป็นผู้มีปากไม่มีหนวด ๑ การกล้ำผมและการใช้ (มุ่ง หมม) ผ้า ๑ อิริยาบถต่าง ๆ มีการเดินไม่ออกอาเป็นต้น ๑ ทั้งหมด อาศัยสนานของหญิง ชื่อว่า สตรีมินิ เพราะเป็นเหตุแห่งการรู้ว่ หญิง มูลินิมิตพิทักษ์โดยปริยายตรงกันข้ามจากคำกล่าวแล้ว พึง ทราบวินิจฉัยในคำว่า สุขมินิมุตฺตทิกา วา นี้ ดังต่อไปนี้: อาการทีนา ปรารถนานั้นเป็นเหตุเกิดสาระชื่อว่า สุขมินิ: พึงทราบการสงเคราะห์ นิมิตทั้งหลายมีปฏิมาณมิเป็นต้น ด้วย อาทิ ศัพท์. ก็การสงเคราะห์นั่น พึงทราบว่าเป็นอาการอันไม่่นำปรารถนาเป็นต้น อันเป็นเหตุเกิดโทษะ เป็นอานิจ ในบทปีนอมสูตรนี้ อติชนากับโทมนัสเท่านั้นเองดู ก็จริง ถึงกระนั้น บัณฑิตฟังปรารถนาการสงเคราะห์แม้ซึ่งอุบาคามินิมิต เข้าด้วย เพราะแม้โมหะอันเกิดขึ้นด้วยการเพ่งอาศัยอันไม่เสมอ เป็น อสังวร. จริงอย่างนั่น พระพุทธโมยาชกล่าวไว้ว่า "ความเป็นผุ มิติดหวังล่ม หรือความไม่รู้" ก็อารบอันเป็นที่ตั้งแห่งญาณอุบาคามินา (คือการวางเฉยเพราะความไม่รู้) ชื่อว่า อุบาคามินิต ในคำว่า