เรื่องราวของวิมานและเทพบุตรในพระพุทธศาสนา : หน้า 148/174

ประโยค - มั่งดัลดินส์บีนี้แปล เล่ม ๕ หน้า 148 หมง คือ ข้าวเปลายเกรียนมีจำนวนพระอุมาเป็นที่ ๒ และผ้าท่อนน้อย ๆ เพราะความที่พระองค์ศัยไม่ว่างจงขอ ก็นะเจ้ารองดังนั้น ครับให้ทานไม่คาดพออย่างนั้น ทรงทำกอะแล้ว ไปจับเกิดในวิมานเงินชื่อ เสราสะ อันวง ในชั้นดาวมฤค ส่วนมานพชื่อ อุดตะ ผู้มักในเนินน้อยและกิ้งใหญ่ของพระองค์ได้เป็นผู้บวนบวายในทานแล้ว เขาให้ทานโดยเคารพ เกิดแล้วใน วิมานประมาณ ๑๒ โยนซ์ ในชั้นดาวจิงส์ ก็ท่านพระคองมดี ไปสู่เสวาสวนามที่ผ่านมาเนื่อง ๆ เพื่อ้องการพักกลางวัน ด้วยสามารถแห่งวัดอันเคยประพฤติมาในก่อนโดย ปกติ ได้ยินว่า วิมานนั้น เป็นที่สบายตามดูแก่พระเณรนั้น วันหนึ่ง ท่านไปในวิมานนั้น พบปาสัยเทพบุตรแล้ว ถามว่า "ผู้มีอายุท่านเป็นใคร ?" เทพบุตร ข้าพเจ้า คือ อานาคร์ชื่อปายสี เกิดแล้วในวิมานนี้. พระเณร- ท่านเป็นมิจฉาทูติ ก็ความเห็นวิริยะปิไหมหรือ ? ท่านเกิดในวิมานนี้ได้อย่างไร ? ฯลฯ เทพบุตร ข้าพเจ้าอาวพระคุณเจ้ากามาริสสะสะแกะ เปลืองแล้วจากความเห็นผิด ก็ขาวเจ้าเกิดในวิมานว่าง เพราะบุญญิษฐิขาวเจ้าให้เขาระทำให้ไม่เวรพ, ดีแล้ว เจ้าในเวลาพระผู้เป็นเจ้าไปสู่มนุษยโลก ได้โปรดบอกแก่บรรพชนของขาวเจ้ว่า 'เจ้าครวบาสสิ ให้ทานโดยไม่คาดพ, เข้าแล้วเสราสะอันวงแล้ว ส่วนพวกท่านงทำบุญโดยเคารพ ตั้งจิตไว้คู่ซึ่งบังเกิดในวิมานนั้น'