มาหาปรินิพพานสูตร : หน้า 44/174

มาหาปรินิพพานสูตรว่ า " มารู้ผู้บาป เราจึงยังไม่ปรินิพพาน ตราบเท่าที่พรหมจรรย์นี้ของเรายังไม่สำเร็จ แพร่หลาย กว้างขวาง ชนมากรู้ เป็นปีกแผ่น (และ) ตราบเท่าที่เทพและมนุษย์ทั้งหลายประกาศดีแล้ว." [๕๐๘] อรรถกquestionาหาปรินิพพานสูตรนั้น และอรรถกquestionุทีย-ปิญาณาสก์ ในอภิทฎฐิมาต องค์ครนกล่าวว่า "พรหมจรรย์อันเป็นศาสน์ทั้งสิ้น สงเคราะห์ด้วยสิกขา ๓ หมวด ชื่อว่า พรหมจรรย์. บทว่า อภิท๎ ได้แก้ สำเร็จ ด้วยอำนาจความพอใจในมนุษย์ บทว่า ผิท ได้แก้ ถึงความเจริญ เหมือนดอกไม้ผลิบนที่ ด้วยอำนาจความถึงพร้อมด้วยอิญญา. บทว่า วิฤถาริ ได้แก้ กว้างขวางด้วยสามารถตั้งมั่นในสภาพนั้น ๆ บทว่า พุทธญาณ คำว่า อันชนมากหลายรู้ คือแทงตลอด ด้วยสามารถความตรัสรู้แห่งมหาชน. บทว่า ปฏูกฺฏิ ความว่า ถึงความเป็นปีกแผ่น ด้วยสามารถอาการทั้งปวง. ถามว่า ข้อนั้นอย่างไร ? แก้วว่า ตราบเท่าที่พรหมจรรย์อันเทพพละมนุษย์ทั้งหลายประกาศดีแล้ว. อธิบายว่า คืนนเทพาและมนุษย์ทั้งหลาย ผู้เป็นชาติแห่งญาณ ทุกหมู่ทุกเหล่าประกาศแล้วด้วยดี." [๕๐๙] คำถามปรินิพพานสูตร และทุติยปัญาสัทน้ว่า "บทว่า สํูกุณฺเฌยสุดหิ คำว่า สงเคราะห์ด้วยสิกขา ๓ หมวด มีอิสิสิกขาบังเป็นต้น. ความประพฤติประเสริฐอันเป็นสตุตถสตฺ ไม่