มังคลัตถีบทและความเพียรในพระพุทธศาสนา : หน้า 25/174

ประโยค - มังคลัตถีบทนี้เป็นต้น เล่ม ๕ หน้า ๒๕ กถุตพุทธ โหติ ความว่า งานมีกำหนดจิรอเป็นต้น เป็นกิจ อนุภควารทิ้ง ข้อว่า น วิธี อรฤติ คือ ไม่ปรารถนาความเพียร ทั้ง ๒ อย่าง Bölตา อุปสมุต ได้แก่ เพื่อธรรม คือ อาน วิปสนามรรล และผล ที่ยังไม่ถึง บ Bölตา อนติภัตถุ คือ เพื่อ ประโยชน์บรรลุธรรมคือ ยิปสนามรรล และผลนั้นเน้น นั่นเอง ไม่ได้บรรลุ บ bölตา อสัจจิตถุ คือ เพื่อที่จะทำให้แจ้งซึ่งธรรม นั่นแล อันดง ไม่ได้ทำให้แจ้ง สองบ Bölตา อิทธิ ปรม์ ความว่า นี่คือความแท้เพราะคิดอย่างวี่ว่า “อย่ากระนั้นเลย เราจะนอนละ” เป็นเหตุของผู้เกี่ยวคร้านข้อที่ ๗ ในบันทึกทั้งหมด ก็พูดทราบเนื้อความ โดยนัยนี้ ก็ในคำว่า มาสาจิต มุญฺญ นี้ คือรำบำท่ซึ่มน้ำ ชื่อว่า มาสาจิตะ อธิบายว่า กอนหนักเหมือนรำบ่ซึ่มน้ำที่ซึ่มน้ำเป็นของ หนักนะนั่น ข้อว่า คีลานา วุจฺโฐ โคติ คือ เป็นผู้ป้นไขหาย แล้วในภายหลัง เหตุแห่งความเพียร ชื่อว่า อารพาวัตถุ เนือ่งความ มัมแห่งปรารภความเพียรนี้ว่าครั้งนั้น ก็พูดทราบโดยนะนี้แล้ว.