ข้อความต้นฉบับในหน้า
ปะโยคัง- มั่งลัดนี้เปนแปล เล่น & หน้า 122
ดังลูกครแงแล้ว ท้อใจอยู่ พวกข้าฝึก ยอ้ม ดีใจ."
[แก้รรง]
บรรดาทหารนั้น บอกว่า นามพูติฏฐ์โร เป็นัล่ง
ที่สงบลงไปแล้วว่า ให้ กิเลยงนี้เหมือนกัน.
อธิบายว่า นี้ชื่อว่า ความโศก ไม่นำรมเถื่อนเลยไปแล้ว
คือ ล่วงพัน คับ สามสุข ไปแล้ว กลับมาอีก.ความเป็นสหาย
ชื่อว่า ทุติฏฒา. อธิบายว่า นี้ชื่อว่า ความโศก ย่อมไม่เป็นสหาย
ของใคร ๆ ด้วยนำรมดังนั้นลงแล้ว ให้ หรือด้วยนำสุขนี้ยิ่งไม่
มาถึงมา ให้ ว่า เตน ความว่า เพราะเหตุนี้ หมอมนั่งจไม่
เศร้าโศก.
บทว่า โล่ คือ โศกอยู่.
บทกาตว่า สุตวิภทูร สภูโต ความว่า เมื่อบุคคลลูก
ลูกครือความโศกเสียงแพง คือ อันลูกครือความโศกนั้นกระทบอยู่
พวกคัศฐู ย่อมนิว่า "เราเห็นหลังปางโมตรีแล้วหนอ," อธิบายว่า
แม่เพราะเหตุนี้น หมอมนั่งจไม่เศร้าโศก.
พระเจ้ังกษาร ทรงสดับพระราชดำรัสตอบนั้น ทรงขมาโทษ
ท้าวเธอ ถวายราชสมบัตินแล้ว เสด็จกลับกรุงสาวตงเดิม.
แมพระเจ้ามตราช ทรงมอบราชสมบัติแก่พวกอาวาสแล้ว เสด็จ
ไปสู่วังวันประเทด ทรงนวช (เปนญาติ) มีมานไม่เสื่อม ได้เสด็จ
อุบัติในพรหมโลกแล้ว.