มงคลในพระพุทธศาสนา : หน้า 50/174

ประกโยค - มังคลตกที่นี่แปล เล่ม ๕ - หน้า 50 ถือเอาในมงคลข้อว่า อาตี วิฤตี ปา นี่ เพราะทรงถือเอาด้วย มัชฌปะนั่นหน้าจันใด ข้อปุญญนี้ก็พึงเห็นฉันนั้น ด้วยเหตุนี้นั้น พระอรรถกถาจารย์ กล่าวว่าไว้ในอรรถกถาว่า “ชื่อว่าพมมรรย์เป็น ชื่อแห่งเมตุณวัตร สมธรรรม ศาสนา และ มรรค. แต่พระมรรค ทรงถือเอาข้างหน้า ด้วยอิริยาจรัลทัสสะ พรมรรที่ติหคือแต่บัง หมด จึงควรในมงคลข้อว่า พรมรรจิทย์ นี้.% บรรดามงคลวัดติเป็นต้น เหล่านี้ ผิวจะทรงถือเออตลาดในมงคลข้อว่า พรมรรจี้ นี้ขะร จะต้องโทษคือการกล่าวซ้ำกันไป เพราะว่าสนาคืออุริติ ทรงถือ เอาด้วยสุกฺลิอาวานั่นแหละ จริงอยู่ แม้นในเมืองต้น พระอรรถกถาจารย์กล่าวว่า “ วาเป็น เครื่องแสดงธรรมหะแห่ลอ้น บัณฑิตพิพากษาว่า ‘ลูกอิสาวา’ ใน มงคลข้อว่า ลูกอิสา จ ยา วาจา นี้.” เพราะเหตุนี้นั่น บัณฑิตพิ ทราบข้อมูลนี้ ดังที่โรธัจฉอจะไม่ทรงถือเอาในมงคลข้อว่า นิพพานน- ลุจิธีริยา (ทำพระนิพพานให้แจ้ง) ภายหลัง เพราะทรงถือเอาใน มงคลข้อนี้ว่า วิรสูงตนาสุสาน ฉะนั้น [ พรมรรย์เป็นมงคล ] [๒๕๑๑ โดยปรัศสนัย ย่อมได้พระมงคลฯ คือเมตุณวัตรและ สมธรรมนั่นเอง ด้วยประกธนนี้ ก็พระมงคลนัน่นนั้น จ้อว่าเป็น มงคล เพราะเป็นเหตุบรรลุณูเป็นพิเศษมีประกาศฯ สูง ๆ ขึ้นไป ในข้อที่พระมงคลตามที่กล่าวมาเป็นมงคลนี้ มีเรื่องเหล่านี้ (เป็น อุทารณ) :-