การตีความและบทเรียนจากมังคลัตถที : หน้า 78/174

ประจำวันที่: - มังคลัตถทีนี้แปล เล่น ๕ - หน้า 78 พรหมวรรณอับภิยอมอยู่เถอะ เหตุนี้ จึงชื่อว่า สุตตะ ได้แก่ อธิรรมรรและอธิษผล พรหมวรรณที่ชื่อว่า สุตตะนั้น ของภิญญ นัน มีอยู่ เหตุนันิ ภิกษุนัน พระผู้พระภาคตรัสว่า "อุตตวา" ด้วยสามารถปรารถนาคำพูดอันดีงาม พระอรรณถาถว่า "อุตต ปิญญา" ก็ดีเพราะกรณียกิจ ปาหนกิจ ภาวนากิจ และสัมภเวรีกิจ ด้วยว่านั้น กรณียะ ก็เพราะกรณียกิจนั้น บันฑิตพึงทราบว่ามี ๑๖ อย่าง เพราะความเป็นกิจอันพึงทำในสังฆะ ๔ เฉพาะอย่าง ๆ ด้วย มรรค ๔ ด้วยเหตุนัน พระอรรถาถวว่า จิ้งกล่าวว่า 'อุตตุมงคลกิริย' ในบทว่า ภาระ เพราะอรรถว่าว่าสัตว์ให้ข่มลง สมจริงดังที่ตรัสไว้ ว่า "ปิฎวัญนี้หลานั้น เป็นของหนวก." พระอรหันต์ ที่ชื่อว่า เกี่ยวเนื่องในเดน เพราะเนื่องด้วยการทำไว้ในใจแห่งตนโดยแบ่งคาย ที่ชื่อว่า เป็นของไม่ละตน เพราะนั่นเองในสตนานของตน พระอรรถถาวา เมื่อจะแสดงว่า 'พระอธิคันนี้’ ย่อมเกิดขึ้นใน ธรรมอันไม่มีมักทั้งปวงถึงจริง ถึงกระนั้น คาวมคึ่ง ก็ย่อมเป็นพรเ- อรณ์ต่อเป็นธรรมเยี่ยม ซึ่งมีความไม่ดำริบเป็นสภาพและมีความไม่ เสื่อมเป็นธรรม, หากในธรรมทั้งหลาย นอกจากนั้นไม่., จึงกล่าวว่า อุตตโน ปรมตคุตตน อธิบายว่า 'ด้วยความเป็นประโยชน์อย่างสูงสุด.' ชื่อว่า นั่นท่านในพระสูตร เป็นนั่นอ้อมแอ้โดน้อย; เหตุนี้พระอรรถกะ- รย์ เมื่อจะแสดงส่งโฆษณที่หลายโดยนัยอันตรง จึงกล่าวว่า อิลุสตา มุดจรีย์โยษน ก็แต่กล่าวว่าด้วยคำเป็นต้นว่า 'รูปปรคะ' ไม่.