ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค5- มังคลัตถทีນนี่แปล เล่ม ๕ หน้า ที่ 17
เที่ยงคืน จึงเสด็จเข้าไปสู่ท้องอันมีสิริของพระเจ้าทรงสีแล้วตรัสว่า
"เชิญเสด็จลูกขึ้นเกิด มหาพฺพิธ เราเป็นท้าวสักกะ ถ้าพระองค์
ปรารถนาความเป็นเอกราชในชุมพุทธักสิ้น สงขับพระจันทวาฑี
ราชกุมาร พระธิดาของพระองค์ ในเมืองของเสวยหามาตย์แล้วส่งไป
นำพระโลมักสัสปฏิมา รับสั่งให้บุษาชัยที่ต้องทำการฆ่าปศุสัตว์ พระ
องค์ก็จักเป็นผู้สมด้วยท้าวสักกะ ไม่แก้ ไม่ตาย ครองเอกราชในชุมพู
ทวีทั้งสิ้น" ดังนี้แล้ว เสด็จหลีกไป
ฝ่ายพระราชา ได้ทรงส่งเสด็จหวาดไปกับพระวฑิวรชิดา
ในวันที่ ๒. แม้เสวยหามย์ ไปนมัสการพระยุย แสดงพระนางจันทวดี
ราชกุมารผู้เปรียบด้วยนางเทพอัปสร พระฤทธิทำลายอินทรีย์สาหริ
และโคตัปปะ แดพระนาง ได้เป็นผู้มีจิตกำหนด เสื่อมจากกาม
พร้อมกับกฤดู
เสวยหามย์ เรียนว่า "ท่านผู้เจริญ นั่นว่า ถ้าท่านจัญบุญชายัญ
แต่พระราชา พระราชาจักพระราชทานพระราชกุศลนี้แก่ท่าน" ท่าน
รับว่า "คือจะ" ดังนี้แล้ว จึงไปกรุงเทพฯ พร้อมด้วยชูชาที่เดียวรื่น
จะบูชาญัตริแล้ว
ครั้งนั้น มหาชน ผู้ประชุมกันในสมาคมนั้น เห็นกิริยาของ
ท่านนั้น จึงกล่าวว่า "ท่านทำกรรมไม่สมควรแล้ว" แล้วพากัน
คร่ำครวญ กล่าวคาถา ๒ คาถาในโลมาสักสาทก ในนวณินาว่า
[๔๕๑] "พระจันทร์มีกำลัง พระอาทิตย์มีกำลัง,"