ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - มังคลัตถาปีนี้แปล เล่ม ๕ หน้าที่ 20
ให้พระราชพระราชทานอภัยทานแก่มหาชนแล้ว ไปยังสถานของตน ตามเดิม ได้เป็นผู้มีมานไม่เสื่อม เข้าถึงพรหมโลกแล้ว
เรื่องโปลิสาสับบาส จบ.
นี้ความย่อเพียงเท่านี้ ส่วนความคิดตรา ข้าพเจ้าได้กล่าวไว้ แล้วในอนาคัตรวินิจฉัยในหนหลังแล.
ถาวว่าด้วยอินทรีย์สังวร จบ.
[๔๘๗] ในว่า โภคสุขสวาส ตนปโน วีระ นี้ มีวิจินฉัย ดังต่อไปนี้:-
ความเกียจคร้าน บ่นทัดพิงทราบด้วยเหตุ ๘ ประการ, ความเพียร ก็เหมือนกัน. ด้วยเหตุนี้ ในติฎวรรค แห่งฤทธิ์ปานาสถาน ในอัฏฐบิณฑ์ องค์สุดท้ายนาย พระผู้พระภาคจึงตรัสไว้ว่า "กินฺยู
ทั้งหลาย เหตุแห่งผู้เกียจคร้านเหล่านี้ ๘ อย่าง ๑ อย่างเป็นไฉน?
กินฺยูทั้งหลาย การงานเป็นกิจอันอุกฤษฎในธรรมวินัยนี้ผิงกระทำอยู่.
เธอคิดอย่างนี้ว่า "การงานแล จักเป็นกิจอันอุปะกัณฑ์จะทำ, แต่เมื่อเราทำงานเองเถอะ ภายใต้หนเดียวกัน อย่ากระนั้นเลย เรานอน (ดีกว่า.)" เธอ็นอน ไม่ไปรวความเพื่อถึงคุณที่ดีกว่า ให้บรรลุคุณที่ยืนยงไม่บรรลุ เพื่อทำให้แจ้งว่าคุณที่ดียังไม่ทำให้แจ้ง.
กินฺยูทั้งหลาย นี้เหตุของผู้เกียจคร้านข้อที่ ๑ กินฺยูทั้งหลาย ก็อชื่อ อนันจะพิงกล่าวชื่อมีอิทธิ การงานเป็นกิจอันอุกฤษฎำแล้ว. เธอคิดอย่างนี้ว่า "เราแล ได้ทำงานแล้ว , แต่เมื่อเราทำงานอยู่เถิด กายหน็ดหน่อยแล้ว,