อรหัตสูตร และ สติปัฏฐาน : หน้า 87/174

ประโยค๕- มังคลดับปีนี้แปล เล่ม ๕- หน้า 87 สารบัญว่า "พระสารบุตรผู้มีอายุ พระผู้มีพระภาคตรัสว่า 'อรหั ต์อรหั ต์,' พระสารบุตรผู้มีอายุ อรหั ต์เป็นในหนองแฉะ ? ( ท่านพระ สารบุตร กล่าวคำนี่นะปริปักษ์อย่างชุกชุมกว่่า) " ผู้มีอายุ ธรรม เป็นที่สั่นสะเทือนะ ธรรมเป็นที่สั่นสะเทือนสะ ธรรมเป็นที่สั่นโมะอะนี้และ, ธรรมเป็นที่สั่นสะเทือนเป็นต้นนี้ พระผู้มีพระภาคตรัสว่า 'อรหั ต์.'" พระบาลในอรหั ตสูตร จบ. [๔๔๕] อรรถกถาชมพูทาวาทสูตรว่า "สองบทว่า ชมพูทาวโก ปรังพบฉิ โด ได้แก่ ปรังพบผู้มั่งง่าย ซึ่งเป็นหลานของพระเถระ มีชื่ออย่างนั้น. ว่า รากุบโย ความว่า ราคะ มาถึงนิพพาน ย่อมสินไป; เพราะฉะนั้น นิพพาน ท่านพระสารบุตรจึงเรียกว่า 'ธรรมเป็นที่สั่นไปแห่งราคะ' แม่นธรรมเป็นที่สั่นไปแห่งโมะและโมะ ก็มึนเหมือนกันนี้. ส่วนท่านสกวามายารได้ พึงกล่าวว่าคุณ สักว่าธรรมเป็นที่สั่นไปแห่งก็เลยกล่าวว่า 'นิพพาน' ด้วยสูตรนี้เทียว, ท่าน สกวามายารนั้น อนึ่งท่านปรวรนายอจารย์กล่าวว่าสว่า กิเลสของใคร สั่นไป? ของตนหรือของคนอื่น? ท่านสกวามายารยักกล่าวว่่า 'ของคน' แน่นอน. ลำดับนั้น ท่านสกวามายารย์ พึงถามว่า 'อะไรเป็นอารมณ์ของโครฎภิญญา ?' ท่านสกวามายารย์ เมื่อรู้อยู่ ก็จะกล่าวว่า 'นิพพาน.' ท่านสกวามายารย์นั้น พึงถามว่า 'กิไบนะแห่งโครฎภิญญา กิเลสทั้งหลายสินแล้ว กำลังสิน จักสินหรือ?' ๑. สํ.สพทร. ๑๙/๑๓๐. ๒. สา ป./๑๓๒.