ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - มั่งคิดตานี่มิแปล เล่ม ๕ หน้า 55
นายมาดีกะนันว่า "คุณแม่ เมื่อรีะมั่ง. พระผู้เป็นเจ้าทั้งหลายจัก
ประชุมกัน" มาดคำนายามกะนัน ให้รีะมั่งแล้ว.
พากภิญญ์ ได้ยินเสียงระงั่นนั้น คิดว่า "ความไม่พาสุกฺกันณ"
ภิกษุบางรูป" ออกจากที่ของตน ๆ ประชุมกันในทางกลางวิหาร ชน
(คือภิกษุ) แม้ ๒ รูปชื่อว่ามากๆเดียวกันไม่มี. มาดคายามกะนัน
นั้น เห็นภิกษุเหล่านั้น คิดว่า "การทะเลาะกันและกัน จักเป็นอัน
ภิกษุหลายรูปทำแล้ว" จึงตาม.
ภิกษุ. อตามทั้งหลายมีได้ทำการทะเลาะ, ว่า อาตมามทั้งหลาย
นั่งทำสมาธิในที่ของตน ๆ.
ม. ท่านผู้เจริญ ชื่อว่าสมาธิมี คืออะไร ?
ภิกษุ คือการสาธยายอาการ ๑๒ และความกำหนดความสิ้น
ความเสื่อมในอัดกภาพ.
ม. ท่านผู้เจริญ สมาธินี้ ย่อมควรแก่พวกท่านเท่านั้น หรือ
ย่อมควรแก่พวกฉันกัน ?
ภิกษุ อาบาสิกา สมาธินี้ ท่านไม่ห้ามแม่แก่ใคร ๆ.
ม. ท่านผู้เจริญ ถ้าหากนั้น ขอย้ำทั้งหลายงบอกสมาธิแน่นอน.
ภิกษุเหล่านั้น ย่มมารคายนายกะนันให้เรียนแล้ว. มาดคาย
มาดีกะนัน กระทำสมาธิอยู่ จำเดิมแต่นัน บรรลุผลทั้ง ๓ เบื้องต่ำ
ก่อนวากภิกษาเหล่านั้นเที่ยว ปฏิสัมภิทาและอภิญญาอันเป็นโลกิยะ มา
แก่มาดคายามกะนันโดยมรรคที่ดีเดย์. มาดคายามกะนัน ออกจาก
สุขอันเกิดแต่รรคนผลและผล ใคร่คราญอยู่วิปยาชญ์ เห็นความที่