ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๕ มีกี่คำในนี้แปลเล่ม ๕ หน้าที่ 52
2. พวงไวกลางที่นอน เพราะกลัวจะถูกต้องร่างกายกันและกัน ไม่หลับ
ตลอดคืนทั้ง 3 ยาม ยังกลัดให้น้อมม่อมลงไป ส่วนกลางวันก็ไม่มีเพียง
การกระฉึก (ต่อกัน) ชนทั้ง 2 นั้น ไม่เกี่ยวข้องด้วยโลกามินอยู่ครอง
เรือน โดยล่วงไปมารดและบิดา เป็นผู้มีฉันทะเสมอกันกล่าวว่า
" ภาพทั้ง 3 เปรียบเหมือนกระท่อมใบไม้ที่ไฟหมดแล้ว เราทั้ง 2
จึงบวมซบ" ดังนี้แล้ว จึงให้น้ำผ้าสะท้านหลาย และมาตรินจากร้าน
ตลาด ผลักับปลอมเสร็จแล้ว บวดด้วยตั้งใจว่า " พระอาทิตย์เหล่าใจ
มีในโลก บรรพชาของเราทั้ง 2 อุทิศพระอรหันต์เหล่านั้น " ดังนี้แล้ว
สวมมาตรในโลก คล่องบ้าง ลงจากปราสาทหลีกไปแล้ว ปิเปลไปยัง
หน้าเห็นทาง 2 แพร่ง ยืนที่ปลายทางนั้น กล่าวว่่า "แม่ทาทา มาชน
ผู้มีจิตคิดร้ายในเราทั้ง 2 คิดว่า 'ชนทั้ง 2 นี้ แม้ว่าจะแล้ว ก็ไม่เอา
จะพากันได้ ก็พิษเป็นผู้ซึ่งอาลัยให้เต็ม ทาง 2 แพร่งนี้จึงอึดอัด
ทางหนึ่ง, ฉันจักไปทางหนึ่ง."
นางทาทา กล่าวว่า "เจ้าค่ะ พระผู้เป็นเจ้า ซึ่งชื่อว่ามาตุคาม
เป็นมูลเทียนของบรรพชิตทั้งหลาย ชนทั้งหลายจะเห็นโทษของเราทั้ง 2
ว่า 'แม่ชวนแล้วไม่พากัน' เราทั้ง 2 จักแยกกัน" จึงทำ
ปักผัน 3 รอบ ไหวในฐานะทั้ง 4 ด้วยการตั้งไว้เฉพาะตัวของ 5
ประคองอัญชลี กล่าวว่า "มิตสันถวะ (ความเชื่อมเพียงดำมินตร์)
ที่เราทั้ง 2 กระทำสันระยะกาลนานประมาณแสนกัลป์ จะเกิดในวันนี้
ท่านชื่อว่าเป็นฝ่ายขวา ทางเบื้องขวาอ่อนควรแก่ท่าน คิดนั้นชื่อว่า
มาดกามเป็นฝ่ายซ้าย, ทางเบื้องซ้ายอ่อนควรแก่ฉัน" ดั่งนี้ ไหวแล้ว