มงคลคำ - เปล เล่ม ๕ หน้า 153 : หน้า 153/174

ประโยค - มงคลคำนั้นเป็นเปล เล่ม ๕ หน้า 153 เพราะว่าวิญญาณว่า อันบุคคลผิงนำมาบูชา. แลกล่าวว่า อาทุติ โดยเนื้อ ความเป็นอันเดียวกัน เพราะฉนั้น ท่านจึงกล่าวว่า 'อาทุติสูงตํา' กล่าวว่า อาธุติสูงตํา นั้น เป็นชื่อของวัตถุที่น้อมนำมาบูชา. พระสงฆ์ สาวของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น ย่อมควรของบุญนั้น เพราะฉนั้น ท่านจึงชื่อว่า ปานยูโย. บทว่า ยุคโต ความว่า เป็นผู้สมควรเพื่ออรับ เพราะกระทำ ซึ่งความที่บำบัดบนนั้นเป็นของมีผลมาก. บทว่า ปานุฤตตุสตู ความว่า ได้แก่ อาน.คุณคุฏฏที่เขาวาดไว้ในเครื่องสักครา เพื่อ ประโยชน์ แก่ญาติร้อนเป็นที่รักที่พอใจ ซึ่งมาแล้วจากทิคใหญ่ทิตย์ น้อง. จริงอยู่ อาน.คุณคุฏฏนั้น เว้นแต่ผู้เห็นนั้นแหล่นั้นเสีย ควรเพื่ออวยแก่พระสงฆ์เท่านั้น. พระสงฆ์เทียว ควรเพื่ออรับ อาน.คุณคุฏฏนั้น ด้วยว่า แก่ที่เขานั้นด้วยพระสงฆ์ ไม่มี. จริงอย่างนั้น พระสงฆ์นั้น เมื่อพุทธันดรหนึ่งล่วงไป จิงปรากฏ. ลงครั้งลงสมย์ ลงไปยังสงไญกข) จิ้งปรากฏ. และยังเป็นผู้ประกอบด้วยธรรม ทั้งหลาย อันทำความเป็นที่รักที่พอใจ พร้อมมวล. ของต้อนรับควรเพื่อ ดูายแก่พระสงฆ์นั้น. และพระสงฆ์นั้นก็ควรเพื่อของต้อนรับ เหตุนี้นั่น ท่านจึงชื่อว่า ปาณุณโย ด้วยประการอย่างนี้. ก็ในว่า ปาณุณโย นี้ มีอธิบายดังนี้ว่า 'อุติและมิตรที