ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - มีคำผิดที่นี่แปล เล่ม ๕ หน้า ๔๖
[ ธรรมเทศนือว่าพรหมจรรย์ ]
ก็ธรรมเทศนะ ชื่อว่า พรหมจรรย์ ใน๒ บาทากาศนี้ว่า
" ขณะตั้งพ้น ละมังได้ ในพระพรหมจรรย์
อันเดียวกัน."
ภูมาหาสีหนานสูตรว่า " บรรดาบทเหล่านี้ ทว่า พรหม
จริยมี ได้แก่ ในพระธรรมเทศนา. จริงอยู่ ธรรมเทนานั้น
เรียกว่า พรหมจรรย์ เพราะเป็รจิ๋ม่า ชื่อว่าประเสริฐ คืออัสลีส
เพราะนำความเป็นผู้ประเสริฐมาแก่ในสัตว์ทั้งหลาย, อีกอย่างหนึ่ง
เป็นจิยานอันเป็นไปทางวาวแห่งพรหมคือพระมารภาค. บทความว่า
สหสลี มจุฬายโน ความว่า ชนประมารพันหนึ่ง เป็นผู้ชื่อว่า
ละมังได้ เพราะตั้งวสังของมังอ เหตบุรบูรพอรุตฯ
[ อัชฌาย์ชื่อว่าพรหมจรรย์ ]
[ ๕๑๐ ] อัชฌาย์ชื่อว่าพรหมจรรย์ ในกาณ์นี้ว่า
"เออ ก็ ความหวังผล ย่อมสำเร็จแก่ผู้ไม่รีบร้อนโดยแท้; เรามีพรหมจรรย์ตามเรือแล้ว
คามณี ท่านองค์รู้เองนี้."
ภูมาหาสีหนานสูตรว่า " บรรดาบทเหล่านี้ ทว่า อตร
มานนี ความว่า ไมร์รีบเร่งอยู่ คือคอยดูดานแห่งเทสตน. บางกาวว่า
ผลดาว สวมภูติ คามุฏิ ความว่า ความหวังแมมีผลที่ได้เสนอก อาศัยความ
พยายามชอบ ย่อมสำเร็จได้แท้. บางกาวว่า วิปฏุกพรหมจรรโยฯสุโม
ความว่า มัคยาศัยประณีตอันสำเร็จแล้วโดยพิเศษ คือมัมิโนร้อน