ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - มังกรลักษณ์นี้เป็นเปล เล่ม ๕ หน้า 147
(เป็นอุทาหรณ์) :-
[เรื่องพระเจ้าบายสี]
เมื่อพระผู้มีพระภาคปริมาณแล้ว เมือพระเกษังหลาว อันพระมหากษัตริย์เลือกคัดเอาไว้ เพื่อสั่งคายนาระธรรมวัน และเมื่อพระเกษอื่น ๆ อยู่ในสถานนั้น ๆ กับด้วยบริษัทของตน ๆ จนถึงเข้า จำพระรษัท ท่านพระกุมารลักษะ กับกฤษฎิ ๕๐๐ รูป ถึงเสด็ทยนตร อยู่แล้ว ในสีปลาวัน
ครั้งนั้น เจ้านครพระนามว่า ปายสี อนุชุมชนหมู่ใหญ่วด ล้อมแล้ว เสด็จเข้าไปหา พระเกษ กระทำปฏิสันถาร ประทับนั่งแล้ว ตรัสประกาศทูฎิทิของพระองค์ โดยพระดำรัสเป็นต้นว่า "ปรโลก ไม่มี"
อรรถถกะปายสีฤๅว่า "พระราชาที่มีมโหรทัศน์ ยังไม่ถึง อภิเนา ชื่อว่า พระราชชงไม่อคิณม"
[๓๐๐] ครั้งนั้น พระเกษ แสดงปายสีฤๅ ซึ่งมีในที่สุดแห่ง ที่มินาย มาหารวร เปลืองเจ้าพรนั้น จากความดื้อล้นวิริต ให้เข้าพินารนั้น ทางด้านอยู่ในกฐินสิ่มปา พระองค์ (กลับ) เป็นผู้มีฤิษฎีอนหมดจด เมื่อจะทรงให้ท่านแก่สมณะ พราหมณ์ คนกัมพร่า และคนเดินทางเป็นต้น ได้ทรงให้วัสดุสำคัญว่าอาหารและเครื่องนุ่มห่มอันศร-
ก. สีปาวัน-ป่าไม้เสียดา=ป่าไม้ประดูลาย. ๒. สจ.๒/๔๕๒. ๓. ท. มหา ๑๓/๕๒