การศึกษาเกี่ยวกับนิพพานและธรรมชาติ : หน้า 85/174

ประโยค- มังคลตาปีนี้แปล เล่ม ๕ หน้า 85 ว่า "ธรรมชาติใด ออกไปแล้วจากต้นหากกล่าวคือวะ เพราะร้อยรัด คือเพราะริงภพน้อยใหญ่ไว้ เหตุนัน ธรรมชาตินั้น ชื่อว่า นิพพาน (แค่ออกไปจากดินา), อีกอย่างหนึ่ง เพลิงก็ดสือว่ะ เป็นต้น ย่อมดับด้วยกัน เหตุนี้ น นิพพาน (เป็น เครื่องดับเพลิงอิตเลด)." อนุภิกาเชื่อมสิทธิสัญญา ว่า " บทว่า ภววะ ได้แก่ ภพ น้อยและภาพใหญ่ ด้วยสามารถแห่งทุกติและสุดติ และด้วยสามารถ แห่งงพลวและประสิทธิ แห่งริ ๑ อักษร มีความเจริญปีนอรรถ คือเห้นได้ ดังในประโยคว่า 'อเดน' ธมมะ เป็นต้น เพราะเหตุนัน ภาพใหญ๋ ท่านจึงเรียกว่า อวฺวะ.' ด้วยว่าวินโน้น นี้ พระภิกษา- อาจร ย่อมแสดงความว่า 'ธรรมชาติใด ย่อมรองรับ ภาพน้อยและ ภาพใหญ่ไว้ คือธรัด ด้วยสามารถแห่งการยังสัตว์ให้ onward ไปในภาพ เมืองคำและเมืองสูง เหตุนัน ธรรมชาตินั้น ชื่อว่า วนะ. ' บทว่า นิพพานต์ คือ ล่วงแล้ว ด้วยสามารถก้าวล่วงวิสัย. เมื่อควรจะ กล่าวว่า 'วานิ' พระอภิกรรมกล่าวว่า นิพพาน' ด้วยสามารถการ กลับอักษรเบื้องต้นและเบื้องปลาย โดยนิรุตต์นัยที่ท่านศพาศตรา- ราชกล่าวไว้ว่า 'การลงอักษร การเปลี่ยนอักษร' โดยปริญาสูตร ว่า 'ลิงค์ว่าข้ามเจ้าสั่งไว้และลงไว้ เพราะไม่ผิดแต่คำของพระจ้าเจ้า นัน' บทว่า นิพพาน คำว่า ย่อมเข้าไปลง เป็นคำสนิท ด้วย ความดับ โดยส่วนเดียว. บทว่า เเตน โยค เปนฯลฯ ว่า ด้วย บทนัน พระภิกษา ย่อมสงเคราะห์เอาเพลิงทั้งหลาย มีเพลิงคือ