ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๕ มังคลปลดทานนี้เป็นแปล เล่ม ๕ หน้า 76
ภาระปลอมลงแล้ว กล่าวว่าคุณปุตตสุตฺโต คือ ผู้อามบรรลุ ประโยชน์ของตนแล้ว ท่านอธิบายไว้ว่า ซึ่งประโยชน์ของตน ศพท์ ว่า สุตฺต นี้ พระผู้มีพระภาค ทรงกระทำเทวสก อักษรให้นิพนธ์เป็น ท อักษร อนัน พระอรหั ต บันดิตพึงทราบว่า ประโยชน์ของตน ด้วยว่า พระอรหันต์นั้น เรียกว่า ประโยชน์ของตน เพราะเป็นประโยชน์ของตน ด้วยอรรถว่าเนื่องในตน ด้วยอรรถว่าไม่ละตน และ ด้วยอรรถว่าเป็นประโยชน์อย่างยิ่งของตน. พึงทราบว่านิจฉัยในบทว่า ปรํญญนภาวิโยชน: สังโยชน ๑๐ ได้แก สังโยชน ๑๐ คำมาราคะ สังโยชนคือปฏิฆะ มานะ ทุจฺฉ วิจารณา สีลพตปรามาส ภวคาร อิสสา มันธรียะ และอวิชา เพราะว่าสังโยชนเหล่านี้ ย่อมประกอบพร้า ไว้ด้วยภพ เพราะเหตุนี้ พระผู้มีพระภาค จึงตรัสสอนไว้ว่า 'ภ- สังโยชน', ภาสังโยชนเหล่านี้ ของพระอรหันต์สิ้นรอบแล้ว คืออัน ท่านจะได้แล้ว ได้แก่ อันท่านเผาแล้ว ด้วยไฟคืออุทธุก ด้วยเหตุนี้นัย ก็บูรณ์นั่น พระผู้มีพระภาค จึงตรัสสอนว่า ผู้มิสรเสกลเครื่อง ประกอบไว้ในภพสิ้นรอบแล้ว. กล่าวว่า สมมทญญา ได้แก่ เพราะ รู้โดยชอบ
ถามว่า คำนี้ตรงอธิบายไว้ว่าไง ?
ตรัสอธิบายว่า "เพราะรู้ คือทราบ ได้แก่ พิจารณา คือ ตรวจตราชี้อรรถแห่งธรร ว่าเป็นนี้ธรร อรรถแห่งพวกอายตนะ ว่า เป็นอายตนะ อรรถแห่งหลาย ว่าเป็นพฤติ อรรถแห่งทุกข์