ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - มังคีดกัตานี่แปล เล่ม ๕ - หน้า ๖๘
เล่นไปด้วยการไปจากคุณสุวะ บางว่าสังสติม ได้แก่ เรร่อนไป
ด้วยสามารถการไปและการมาอย่าง ๆ สองว่า มมูเจว ตุมาหยฺอญ
ได้แก่ อันธนา ท่านทั้งหลาย อีกหนึ่งนั้น สองว่่า สนฺวาติ
สังสติม คือ การท่องเที่ยวไป การเร่อน ไป ได้แก๋เรานั่น
ต้นหาในภาพพังหลาย ชื่อว่า ภวคุณหา ต้นหาเพียงดังเชื่อกผูกสัตว์
ไว้ในภาพ ชื่อว่า ภวนฺตติ คำว่า ภวนฺตติ นั้น เป็นชื่อแห่งต้นหา
นั่นเอง จริงอยู่ หมู่อัฐฺฐัตต้นนั้นผูกแล้วไปสู่พ้น ๆ ปนดัง
ว่า ฝูงโคคุณนายโคบาผูกที่ออ แล้วนำไปอยู่นั้น; เพราะฉะนั้น
ต้นหา พระผู้มีพระภาค จึงตรัสว่า ภวนฺตติ.
[๕๔๖] ก็ภาโสมสูตรนั้นว่า "ขญาณอันเป็นไปในส่วนเบื้องต้น
ชื่อว่า อนุโธ. ความตรัสรู้วรรณะน ชื่อว่า ปฏิโธ. บรรดา
ญาณทั้ง ๒ อย่างนั้น เพราะความแทวดลอดมีความตามรู้เป็นส่วนเบื้อง
ต้น เว้นจากความหยั่งรู้ ย่อมไม่สำเร็จได้, แม้ความหยั่งรู้งานอย่าง
ก็ต้องเกี่ยวเนื่องด้วยปฏิโธ, อันซึ่ง ความท่องเที่ยวไปในอภักฺมา มี
ความไม่มีมอตว ๒ แห่งความหยั่งรู้ และความแทวดลอดนั้นเป็นเหตุ
ฉะนั้น พระผู้มีพระภาค จึงตรัสไว้ในบทว่า อนุโธร ๗ เป๔
ดูมันกฎอญฺโช ความออกจากภาพ (หนึ่ง) เข้าถึงภาพอื่น ด้วยสามารถ
คือปฏิโฐนี ชื่อว่า ความท่องเที่ยว ความระเหหหนไปด้วยสามารถ
การดูดและการอุบัติเยง ๆ ชื่อว่า ความร่องรอน เพราะเหตุนี้นั่น
พระอรธถจาการิ จึงกล่าวคำว่า ภวโต ดังนี้เป็นต้น ในวิปฏิ
ต้น พระอรรถจาการย์หมายเอาความที่แห่งสันธิวาตและสังสิตบรม