ความเศร้าโศกและอารมณ์ในชีวิต มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม 5 หน้า 113
หน้าที่ 113 / 174

สรุปเนื้อหา

บทความนี้สำรวจความเศร้าโศกและอารมณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในมนุษย์ โดยเน้นความคิดและการรับรู้เกี่ยวกับความเครียดและความเศร้าใจนั้น ๆ ผ่านตัวอย่างในอดีตกาลของพระโพธิสัตว์ซึ่งมีบทเรียนสำหรับการไม่เศร้าโศก ผู้เขียนอธิบายความผูดพันระหว่างความเศร้าโศกที่เกิดจากอารมณ์ต่าง ๆ และความเป็นมาทางจิตใจซึ่งส่งผลกระทบต่อการดำเนินชีวิต การมีมุตรในอดีตแสดงให้เห็นว่าสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นในทุกยุคสมัย และสำคัญต่อการนำเสนอแนวทางในการเผชิญกับความรู้สึกภายในอย่างมีสติ

หัวข้อประเด็น

-ความเศร้าโศก
-อารมณ์ภายใน
-พระพุทธศาสนา
-ตัวอย่างจากอดีต
-การใช้ชีวิตอย่างมีสติ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค ๕- มังคลัตถทีปิเป็นแปล เล่ม ๕ หน้า ๑๑๓ ยาจีก็กล่าวว่า "กิญฺจาปิ" เป็นต้น ความคิดอันกำเิรบ หรือความ เหือดแห้ง ณ ภายในนั้นแหละ อันวันจากความเป็นผู้แก่กล้า คือชื่อ ความกรมเกรียม ณ ภายใน ได้แก่ ความหม่นไหม้ ความเสร็จใจ อันสมควรแก่ความเสื่อมมีความเสื่อมฤติเป็นต้น ชื่อว่าความเศร้าโศก เนื่อง ๆ เป็นต้น ความเศร้าใจ คือความเดือดร้อนตามคุณ หรือโทษนั้น ๆ ก็ชื่อว่าความเศร้าโศกเนื่อง ๆ อนุภูมิว่า "ด้วยบทว่า สมุจิตอนุต" นี้ ท่านกล่าวความเป็น ไปแห่งความไม่ดีงามในอารมณ์ เพราะเป็นปฏิปัตต่ออิตและโสมสั และเพราะประกอบกับโทสะ อีกอย่างหนึ่ง ความเพ่งพิณิจ คือความคิด ด้วยสามารถแห่งความแค้นแผนสันษัยของตน ณ ภายใน ชื่อว่าความกรม เถรียม ณ ภายใน บัณฑิตพิษทราบความแปลกกันแห่งความรำคาญ และความโศกทั้ง ๒ ดังนี้ว่า "เมื่อความเศร้าโศกเนื่อง ๆ อยู่ ความ เคียดร้อนก็ภูฏลุกลัดอุณหภูมิจะทำแล้วและไม่กระทำแล้ว เป็นอารมณ์ ตามที่กล่าวแล้ว ชื่อว่า ความโศก." [๕๒] เพราะเหตุนั้น บุคคลอันอันทุกธรรมถูกต้องแล้ว ก็ ไม่ควรเศร้าโศก ประคุชชนทั้งหลายมึง ๕ คนเป็นต้น ในอดีตกาล ไม่เศร้าโศก นั่นนั้น. [เรื่องชน ๕ คน] ในอดีตกาล พระโพธิสัตว์เป็นพราชมาณี ในครองพราหมณ์ สี ลี้ยง ชีวิตด้วยกลิกรรม พระโพธิสัตว์วันนี้ มีมุตร ๒ คน คือ ชาย ๑ หญิง ๑
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More