มังคลัตถา เล่ม ๕ หน้า 92 : หน้า 92/174

ประโยค- มังคลัตถาที่นี้แปล เล่ม ๕ หน้า 92 เป็นอารมณ์แห่งธรรมกว่าคือธรรมมะย่อมละลายหลาย ด้วยอำนาจการัตดาเหตุนี้นะ นิพพานนั้น ซึ่งเป็นที่สุดแห่งสภาวะ จึงนับว่าเป็นปริยัติแห่งธรรม ด้วยอารมณ์อย่างนี้." [๕๕๗] ส่วนถกว่าโดยนิพพานมาก มาภาวนาอรุณ-วิ่งค้า โดยพิศดาร. อรรถกถาอารรหัตสูตรว่า " พระอรหัต ย่อมเกิดขึ้นในที่สุดแห่งระวกะ โทษะ และโมหะสิ้นไป, นั่น พระสารีบุตรเถระ จึงกล่าวพระอรหัตว่าธรรมเป็นที่สิ้นนาคา ธรรมเป็นที่สิ้นโทษะ ธรรมเป็นที่สิ้นโมหะ." อรรถทั้ง ๓ มีธรรมเป็นที่สิ้นรากเป็นต้น ย่อมเป็นชื่อแม่ของพระอรหัต ด้วยประการฉะนั้น เพราะฉะนั้น อรรถทั้ง ๓ มีธรรมเป็นที่สิ้นรากเป็นต้น เป็นชื่อเมืองของพระอรหัตนะ ใด, คำว่า "นิพพาน" นั่นนี่พูดว่า เป็นชื่อของพระอรหัต ฉันนั้น. การบรรลุคือ ความพิสดารกดี ซึ่งนิพพานนั้น ชื่อว่า การทำให้แจ้งงั้นนิพพานตามที่กล่าวแล้ว. การทำให้แจ้งงั้นนิพพานนั้น พึงทราบว่า เป็นมงคล เพราะเป็นเหตุแห่งการอยู่เป็นสุขในทางธรรมหรือ คำคอบ อันบุคคลก็เห็นเฉพาะ (หน้า) ท่านเรียกว่า ทุจิธรรมน ใดว่า ทุจิธรรมสุข วิหารเหตุโต นี้, ความถึงพร้อมด้วยอรรถผลอันเป็นธรรมเครื่องอยู่เป็นสุขในอัตภาพนั้น ชื่อนธรรมเป็นเครื่องอยู่เป็นสุขในอัตภาพ, การบรรลุอธ Rick เรียกว่า เป็นมงคล เพราะเป็นเหตุแห่งการบรรลุ