บทสนทนาเกี่ยวกับการนอนและความเพียร : หน้า 22/174

ประโยค - มังคลัตถทีนี่แปล เล่ม ๕ หน้า๕๒ ตามต้องการ, กายของเรานั้นหนัก ไม่ควรแก่การงาน เหมือนถั่ว ราชามอันชุม อย่างกระนั้นเลย เราจะนอน (ดีกว่า)" เธอก็นอน ฯลฯ นี้หนักของผู้เกี่ยวข้องข้อนี้๖ อภิญท้องหลาย ก็อธิบายอัน จะพิ้งกล่าวยืมมือ อาพาเพียงเล็กน้อยเกิดขึ้นแก่อภิญมอยู่ เธอคิด อย่างนี้ว่า "อาพาเพียงเล็กน้อยนี้เกิดขึ้นแล้วแก่เรา พอมีเดาสือ จะนอนให้, อย่างนั้นเลย เราจะนอน (ดีว่า)" เธอก็นอน ฯ ฯ นี้เหตุของผู้เกี่ยวข้องข้อที่ ๗) อภิญท้องหลาย ก็อธิบายอันจะพิ้งกล่าว ยังมีอีก กิญญเป็นผู้ขาดเขาไป หายจากความไม่มั่นน เธอคิด อย่างนี้ว่า "เราแล เป็นผู้ขาดเขาไป หายจากความไม่มั่นน, กาย ของเรานั้นเสียดำลัง ไม่ควรแก่การงาน, อย่างนั้นเลย เราจะนอน (ดีว่า)." เธอก็นอน ไม่ปรากฏความเพียร ฯ ฯ เพื่อให้แจ้งซึ่ง คุณที่ดนยังไม่ได้ให้แจ้ง, กิญญท้องหลาย นี้เหตุของผู้เกี่ยวข้อง ข้อที่ ๘. กิญญท้องหลาย เหตุของผู้เกี่ยวข้อง ฯ อย่างนี้แหละเป็นใดน? อภิญท้องหลาย การ งานเป็นกิจอันก็ในธรรมวันนี้ต้องกระทำอยู่, เธอคิดอย่างนี้ว่า "การงานแล จักเป็นกิจอันเร่งต้องทำ, แต่ก็ใสใจถึงคำสอนของพระ พุทธเจ้าทั้งหลาย อันเราผู้ทำงานอยู่แล กระทำไปผิดใช่มั้ย, อย่ากระ- นั้นเลย เราจะรีบปรารถนาความเพียร เพื่อถึงคุณบนนยังไม่ถึง เพื่อบรรลุ คุณที่ดนยังไม่บรรลุ, เพื่อทำให้แจ้งซึ่งคุณที่ดนยังไม่ได้ทำให้แจ้ง." เธอ ปรารถนาความเพียร เพื่อถึงคุณที่ดนยังไม่ถึง ฯ ฯ เพื่อทำให้แจ้งซึ่ง