ข้อความต้นฉบับในหน้า
s' ฝาก : มังกัลฏีนี้เป็นแปล เล่ม ๕ - หน้าที่ 126
กถวาดด้วยจิตปราจจากกิสเสพดังฐี
[๕๕๒] ราม โทสะ และ โมหะ เขื่ อวาฐ ั ษี. จริงอยู่ ราฐ โทษะและโมหะเหล่านั้น ย่อมกระทำินนั้น ให้ครั้นอยูเหมือนอย่างฐีตามปกติ ดก ในที่ใด ๆ ย่อมทำในนั้น ๆ ให้ครั้นอยู่อย่างฐีดังกล่าว
ฉะนั้น. เพราะเหตุนั้น ราฐ โทษะและโมหะเหล่านั้น ท่านจึงเรียกว่าฐี เพราะเป็นดูฐี (ธรรมดา) เหตุความเป็นสภาวะเสมอ ด้วยฐี เพราะกระทำให้ครั้นหมอง. จริงอย่างนั้น พระผู้พระภาค (ครั้ง) ประทับนั่งในเรือนของหมอชีวกแล ตรงแผ่นพระโอษฐ์แก่พระอุทปปนาถผู้นั่งในพระเววะวันแล้ว ได้ศาลากา ๑ คาถา เหล่านี้ว่า
[๕๓] " เรานี่ถอกะวาฐิ แต่เขียนถอกว่าว่าฐีไม่ (เพราะ) คำว่า โธ นั่น เป็นชื่อแห่งราฐะ ภิกษุทั้งหลายเหล่านั้น ย่อมอยู่ในศาสนาของท่านผู้ปราจจากูดีได้ เพราะะฐีนี้นะเสีย เรานี่ถอกะวาฐิ แต่เขียนถอกว่าว่าฐีไม่ (เพราะ) คำว่า โธ นั่น เป็นชื่อแห่งโทสะ ภิกษุทั้งหลายเหล่านั้น ย่อมอยู่ในศาสนาของท่านผู้ปราจจากูดีได้ เพราะะฐีนี้นะเสีย เรานี่ถอกะวาฐิ แต่เขียนถอกว่าว่าฐีไม่