ความสำคัญของภิญญาและอาหารสัปปายะ : หน้า 56/174

ประโยค ๕. มังคลดลที่บนี้เป็นแปล เล่ม ๕ หน้า ๕๖ ภิญญาเหล่านิ่งเป็นปุจฉา ใคร่ครวญอย่า "อะไรไม่เป็นสัปปายะ แห่งภิญญาเหล่านั้น?" เห็นไม่มีอาหาสัปปายะ ได้ตระเตรียมอาหาร อันเป็นสัปปายะ ถวายแก่อภิญญาเหล่านั้นจึงมีอารมณ์เป็นเอก เพราะได้อาหาสัปปายะ พวกเธอจิตมีอารมณ์เป็นอันเดียว เจริญวิปัสสนา บรรลุพระอรหัดพร้อมกับปฏิสัมภิทา ทังหลาย ภิญญาเหล่านี้นั้น ประพฤติพรหมจรรย์คือสมธรรม บรรลุ มรรคและผล ด้วยประการฉะนี้. เพราะเหตุนี้นั่นของภิญญาเหล่านั้น จึงชื่อว่า เป็นมงคล เรื่องภิญญู ๖๐ รูปาในอธิสรถกาถากวา ทุนิฏฐิคฺหสุสุ ลฺโภ เป็นต้น ในจิตตวรรณแห่งธรรมบท. ถกว่าว่า"พระหมงวรรธฺ ขนบ.