การเห็นพระอินทร์และความสุขสบาย : หน้า 156/174

ประโยค ................................................................................................... หน้า 156 อุทาน พระผู้มีพระภาคตรัสว่า "เทพบหลายๆ ย่อมไม่สามารถ เพื่อจะเห็นพระอินทร์นั้นนั้น ผู้มีภัยไปปราศ มีสุข ไม่เศร้าโศก" [๒๐๖] อรรถกถากัณฑ์สูตรนั้นว่า "บรรดาทเทพบหลายๆ บาท ว่า ตำ วิจิตรยิ้ม คำว่า "มีอภัย" เพราะ ปราศจากเหตุแห่งภัย ชื่อว่า มีสุข โดยสุขอันเกิดแต่เวว และด้วย สุขอันสัมพันธ์ด้วยผลอันเลิศ ชื่อว่า ไม่มีโศก เพราะความเป็นผู้มีภัย ไปปราศแล้วบังเอง. ขว่า ทวา นาฎภูมิ ทุตสาน, คำว่า อุปปติดเทพแม้ทั้งหมด เว้นท่านผู้มีรรณะเจริญแล้ว แม้พยายามอยู่ ย่อมไม่อาจ คือ ไม่สามารถเพื่อจะเห็น ด้วยอำนาจแห่งการเห็นนาวิจิต, จะป่วยกล่าวไปถึงหมูมนุษย์. ก็แม้พระเศษอ่อนไม่ทราบความเป็น ไปแห่งจิตของพระรหันต์ เหมือนปุษชน. นะนั้น" [๒๐๗] อรรถกถาสัมปทานีสูตร ในปฏิรูปวรรณะ และ อรรถกถาสังกาสูตร ในปฏิรูปวรรณะ แห่งอุตตมะในวินาถ อังครัตนากร ว่า "ในชนเหล่านั้น ปฏุชปผู้ได้โตปริญญา ย่อม รู้จิตของปุฏชุนเท่านั้น หฤจิตของพระอริยะเป็น. แท้ (หนุ) พระอริยะ พระอริยะผู้ตั้งอยู่ในมรรคเบื้องต่ำ ย่อมไม่รู้อจิตของพระ อริยะผู้ตั้งอยู่ในมรรคเบื้องสูง ส่วนพระอริยะผู้ตั้งอยู่ในมรรคเบื้องสูง ย่อมรู้จิต ของพระอริยะผู้ตั้งอยู่ในมรรคเบื้องต่ำ" [๒๐๘] ก็ถ้าสมาปทานียสูตร ว่า "พระอรรถกถาคาร์ เมื่อ จะกล่าวว่า โน เพื่อฉลองซึ่งกล่าวว่า ก็โยดปริญญานี้ กำแนด