ความหมายของมังคลตาและภานุตติในพระธรรม : หน้า 69/174

ประโยค5- มังคลดาหิ มังคลตา เป็นปฐวี จึงกล่าวไว้ว่า มวย จ ตุมหิ จ. ส่วนใน วิปัที่ 2 ทำความดีทั้ง 2 เป็นกาวสาระไว้ในหยี จึงกล่าว ไว้ด้วยสารธรรมแห่งตามที่ผู้มีพระภาคตรัสไว้นั้นเองว่า มม เงอะ ตุมหลกญ. ออกสังขาร ย่อมาจากคนแห่งสัตว์ที่ตนผูแล้ว ด้วยเชือกคือต้นหา ไปสู่ผู้อื่นด้วยต้นหน้านั้น ประหนึ่งว่าบุญมี เชือกในมือ นำกที่ตนผูกไว้ด้วยเชือกยาวไปสู่ประเทศอื่น เหตุนั้น ตินหานั้น จึงชื่อว่า ภานุตติ (เป็นเครื่องนำไปสู่สงสาร). คำคำว่า ภานุตติ (เป็นเครื่องนำไปสู่สงสาร). [๕๕๕] พระผู้มีพระภาค เมื่อจะทรงแสดงธรรมแก่ภิกษุทั้งหลาย จึงตรัสว่าเป็นอากาไวในกุญยมสูตร ที่ ๒ ในสังคสังมันเองว่า "มมหาพราหมณ์แห่งน้ำใจ ไม่รู้จักทุกข์ ทั้งไม่รู้จัก แดนเกิดของทุกข์ ทั้งไม่รู้จักพระนิพพานอันเป็น ที่ดับไม่เหลือโดยประการทั้งปวง แห่งทุกข์ ทั้งไม่ รู้จักมรรค อันมีอยู่เดินสู่สวรรคะนะความระทมทุกข์, สมณพราหมณ์เหล่านั้น เป็นผู้เสวยแล้วจาก เจโตปมุตติ และจากปัญญาวิชามุตติ สมณพราหมณ์ เหล่านั้น เป็นผู้ไม่ควรเพื่ออนาคตที่สุุด สมณ- พราหมณ์เหล่านั้นต้องเป็นผู้บึงยังชาติและชร. ส่วนสมณพราหมณ์เหล่าใด ย่อมรู้ว่าร้สยทุกข์ ทั้งรู้ว่าชงแดนเกิดของทุกข์ ทั้งรู้ว่าชงพระนิพพาน