มังคลัตถทีป: ปฏิบัติธรรมเพื่อการหลุดพ้น : หน้า 171/174

ประโยค - มังคลัตถทีเปนปะโยคเล่ม ๕ - หน้าที่ 171 ตอบ คือความสำรวมอินทรีย์ ขังจิตวิสุทธิ์ และวิสุทธิ์ อื่นจากนั้น ให้ถึงพร้อมด้วยพรหมจรรย์คือสมาธิ ขบวนธรรม เป็นปริยายแห่งการเห็นด้วยปฏิบัติหน่อย ทำให้แจ้งซึ้งนิพพาน ที่บ ว่าอรหัตผล ซึ่งอธิบายบุคคลทั้งหลายทำให้แจ้งแล้ว เป็นผู้มีจิตไม่ หวั่นไหว ด้วยโลกธรรมทั้ง ๔ คุณภูมิลิสนุ ไม่สะเทือนด้วยลมและฝน ฉะนั้น เป็นผู้ไม่เศร้าโศก ไม่มีกิเลสเพียงดังภูติ มิความกลัว และ เหล่าชผูมีความเกรงยอม ย่อมเป็นผู้ไม่พ่ายแพ้ในที่ทั้งปวง และถึงความ สุขดี (เป็นผู้มีความสุขดีไป) ในที่ทั้งปวง ด้วยเหตุนี้นั้น พระผู้มี พระภาค จึงตรัสว่า "อเดทาสนีก Юวานะ ทป ฯ ฯ ตนุตตะ มงคลจตุคาม." พระสูตรนี้ ท่านสังฆานาไว้ใน (อาคต) สถาน ๒ แห่ง คือ ในทุธีวรรด สุดตรินาบด และในบูทกทกปะนะ นั่นเองในทุทธกา นิบากเยล. [การแต่งมังคลัตถทีปนี้] [๒๖๒] ถึงจดลัทธิในปีนี้ว่า ข้าพเจ้าปฏิญญา ด้วยอธิษฐานมีประมาณถึงเพียงนี้ ได้อาราธน เป็นสาระ เป็นเนก จากพระไตรปิฎกมาแต่วัง, มังคลัตถทีปนินี้นั้น ก็สำเร็จแล้ว อธิฏฐุมชุนพิ่งดุ ด้วยดี, เมื่อดูมังคลัตถทีปนี้ก็ได้ความเป็นคน ฉลาด ในมงคลทั้งปวง. พระเถรผู้ประเสริฐ (มหาเถร) ประกอบ