มังคลัตถาปิธนีแปลง เล่ม ๕ : หน้า 32/174

ประโยค- มังคลัตถาปิธนีแปลง เล่ม ๕ หน้าที่ 32 พระศาสดา เมื่อจะทรงอุปถัมภ์เธอ จึงตรัสว่า "ภิญญ์ เธอ บวงในศาสนาอันเป็นนิยามกะเห็นปานนี้ ไม่ยังชื่นหล่ออื่นให้รู้จัก คนอย่างว่านี้ว่า "เป็นผู้ภูมิใจ" ว่า "เป็นผู้สู้โดย" ว่า "เป็นผู้สั่ง" ว่า "เป็นผู้ไม่โกลาหล" ว่า "เป็นผู้ปรารภความเพียร" (กลับ) ยังชนเหล่านั้นให้รู้จักตนว่า "เป็นผู้มีความเพียร," เพราะเหตุดี ? ในครั้งก่อน เธอได้เป็นผู้มีความเพียรแล้วมิใช่หรือ ? ขณะที่เป็นอันมาก อาศัยความเพียรอันเธอเชิดชัย จึงได้มั่งกามีในทางกันดาร เพราะทะเรย์ ได้รับความสุขแล้ว, ดังนี้ เพราะเหตุไร เธอจึงละความเพียร ? " ภิกษุนั้น ได้เป็นผู้อื่นพระศาสดาตรอุปถัมภ์ด้วยพระคำสมัปปะมาณเท่านี้. ลำดับนั้น พระศาสดา อินทกิฐั้งหลายทูลถาม แล้ว จึงทรงนำอดีตนิทานมา (ตรัสว่า):- [๕๔๕] ในอดีตดก พระโพสต์สัตว์ เป็นหัวหน้าพ่อค้าเกลือในกรุงพารสสี เที่ยวทำการค้าขายด้วยเวียน ๕๐๐ เล่ม ถึงทะเล รายอันกันดารแห่งหนึ่ง. อันใกล้ตั้ง ๖ โยชน์. รีในทางกันดารนั้น รายละเอียดอันบุคคลกล่าวข้ามมือแล้ว ย่อมไม่คออยู่นในมือ. และ ตั้งแต่เวลาพระอาทิตย์ขึ้น ร้อนเหมือนทองดำพลังก์, อันใคร ๆ ไม่ อาจจะเหยียบได้. เพราะเหตุนัน พวกอึคค่า เมื่อมากันเดินทาง กันดารนั้น จึงเอาเวียนบรรทุกสิ่งของต่าง ๆ มีฟืน น้ำ น้ำน้ำ และ ข้าวสารเป็นต้นไปในกลางคืนเท่านั้น. ในเวลาอรุณรุ่งขึ้น จัดการรอเกวียน ทำประจำไว้อย่างบนแล้วนั่งพัก รับพระอาทิตย์อุ้อลงแล้ว ก็พา