การแยกทางในพระธรรม : หน้า 53/174

ประโยค ๕ - มังคลิดต่อท่านนี้น่าแปล เล่น ๕ - หน้า ๕๓ แยกทางไป. ในการที่ชั้นทั้ง ๒ นั้นเป็น ๒ ส่วน (แยกทางกัน) แผ่นดินใหญ่ไปได้สะเทือนเสมอเหมือนดังกล่าวว่า "เราไม่อาจรังคบ ของท่านทั้ง ๒." เสียงเหมือนฟ้าผ่าเป็นไปในอากาศ ภูเขาจักรวาล บันลือดังนั้น. พระศาสดา ประทับนั่งในพระคันธกุฎิ ในพระเวววัน ทรงสั่ง เสียงแผ่นดินสะเทือน ทรงดำริอยู่ ก็ทรงทราบเหตุนี้ พระองค์ เดียวเท่านั้น ทรงถืออาตรและจิว ทำการต้อนรับสั้นระยะทาง ประมาณ ๓ วาคู ประทับนั่งที่โคนไทรชื่อพญาไพตะ ในราว เมืองราชคฤห์และเมืองนาลนั้นมา. แม้ปิฐส เดินไปทางหนึ่ง เห็น พระศาสดาประทับนั่งในโคนไทรนั้น ออกจากบันดลโดยเดราภ. บังแล้ว เป็นผู้นำพระศาสดาตรงโอวาทด้วยโอวาท ๓ ข้อ โดยอ้อมพระธรรม- สังกาหลากายยี่กล่าวไวในคาถาสังสุตุ ในทำนาวรรณ อุปสมบทแล้ว เป็นปฐมชนอยู่ ๓ วัน บรรลุพระอรหัตในวันที่ ๘. แม้นางภัททา ไปสำนักของนางภิญฑรีย์ บรรลุพระอรหัตในภายหลัง. ชนนทั้ง ๒ เหล่านี้ประพฤติพรหมจรรย์ถือมโนวิริย บรรลุพระ อรหต์ ด้วยประการะนั้น เพราะเหตุนี้ เมตุนวิริยะนี้ แห่งชนนทั้ง ๒ นั้น จึงชื่อว่า เป็นมงคล ความสงเขบในมังคลัตติปนี้ที่น่าเป็น. ส่วน ความพิศดาร พิสูจน์ดูในอรรถกถากัลสาสุขเป็นต้น. เรื่องชน ๒ คน จบ.