ข้อความต้นฉบับในหน้า
เปอร์โซดัส - มังคลาดกานนี้แปล เล่ม ๕ หน้า 70
เป็นที่ดับโดยไม่เหลือแก่ทุกปีโดยประกังปวง
ทั้งรู้ทั้งซึ่งมรรต อันมีปกติยังสัตว์ให้ังความระวัง
ทุกข์ สมเดจพรามณะแห่งนั้น เป็นผู้กล้าพร้อมด้วย
เจโตวุตตติ และด้วยปัฐฺญาวิมุตติ สมบูรณพรามณั
เหล่านั้น เป็นผู้ควรเพื่ออนาถที่สุด สมบูรณพรามณั
เหล่านั้น เป็นผู้ไม่ต้องเข้าสังชาดิร.
แม้นในวยดนูปสลนลูดร ในดิวรรร แห่งสุดูนบาด พระ
ผู้มีพระภาค ดีตรัสไว้อย่างนั้นเหมือนกัน.
[๕๓] อรรถกฎถาวยาดุนูปสลนลูดรว่า "บรรดบทเหล่า
นั้น ด้วยทว่า ยตุ๑ จ นี้ พระผู้มีพระภาค ย่อมทรงแสดงพระ
นิพพาน เพราะว่า ทุกข้อยึดดับนิพนธ์โดยพระราชทั้งปวง คือไปดับ
ทุกประการ คือดับสนิทพร้อมทั้งเหตุ ชื่อว่า ดับโดยไม่เหลือในพระ
นิพพาน สองบงกล่าว ดุจดัง มฎบ ได้แก่ ทั้ง--- มรรคนิวอง ๘ นั้น."
อรรถกฎถาวอิสรณ์สงูตรว่า "ซึ่งบรรดที่ชื่อว่า
อันมีปกติยังสัตว์ให้ถึงความระวังทุกข์ เพราะวิเคราะห์ว่า ย่อมถึง
ความระงับคือความดับทุกข์."
[๕๓๔] อรรถกฎถาวสังคสูฏว่า "สองบว่า เจโตวิมุตติ
ปญฺญาวิมุตติ เป็นชื่อของสมาธิึ่งเป็นตัวผลและปัญญึ่งเป็นตัวผล."
ฤทก่าสิ่งสังสูฏนว่า "บทว่า ผลมธิปุปฺปญฺญา ได้แก่สมาธิ