เรื่องของอุปราชในชาดก มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม 5 หน้า 138
หน้าที่ 138 / 174

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้กล่าวถึงเรื่องราวของอุปราชที่ต้องประสบกับบาปกรรมเนื่องจากการกระทำอันโหดร้ายต่อสัตว์ และความรู้สึกที่เกิดจากการกระทำของตนเอง ที่ทำให้เขารู้สึกร้อนรนจนล้มลง แสดงให้เห็นถึงผลของความเคียดแค้นและโทสะที่นำไปสู่ความทุกข์ภายใน หากไม่มีการระงับอารมณ์เหล่านี้ อุปราชต้องเผชิญกับผลกรรมในอเวจี

หัวข้อประเด็น

-บาปกรรม
-ความโกรธ
-การลงโทษ
-ธรรมชาติของจิตใจ
-การละทิ้งอารมณ์ร้าย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เสียพร้อมทั้งกัดตาตา ห ได้กระทำให้เป็นจุใจวิม ด้วยการประหาร ด้วยพระบาท. พระปัญญาพุทธ แดพระพักตร์ของอุปราชนั้น ด้วยดำริว่า " สัตว์นี้ ฉันหายแล้วหนอ." ลำดับนั้น อุปราชนั้น คำว่า "สมณะ ข้าพเจ้าเป็นพระ ราชโอรสของพระเจ้ากิสนาวาส โดยชื่อว่า ทูล ภูรมาร เรา ลิขิตดุอยู ถกกระทำอะไรแก่เราได้" พระปัญญาพุทธะ เป็น ผู้ขาดกัดตา ห ไปสู่อ้อม ชื่อ นั่นมฤกละ โดยเหวาหที่เดียว. ขณะนั้นเอง บาปกรรม ปราปฎแก่กูปราชแล้ว. ทั่วเธอมี ความเร่าร้อนในสรีระเกิดขึ้น ด้วยทรงรู้สึกว่า " เราร้อน " ล้มลง ณ ที่นั่นนั่นเอง. น้ำควรดื่ม มีประมาณเท่าใด, น้ำนี้ทั้งหมด ขาดแล้ว. แม่เหมือนกับแท้งแล้ว. ทั่วเธอไม่ใด้ควรดื่ม กระทำละในที่นั้นทันที แล้วไปเกิดในอเวจี. อุปราชนั้น เป็นพาล หลงแล้วเพราะโมหะ อันโทสะประทะ- ร้ายแล้ว โกรธในบุคคลไม่ควรโกรธ ไม่ละโทสะ แม้ด้วยธรรม เพียงตักปลาน ย่อมประสบทุกอย่างใหญ่ ด้วยประการฉะนี้. เรื่องทฤควรมามในอรรถถาถึมมิธรรชาดาในสัตตวรรทุกบัด. [๔๕๔] ขนทั้งหลาย ไม่อธุลุธรรมมีโลภะเป็นต้นเหล่านั้น แม้ด้วยธรรมเพียงดันทุปาน ประสบทุกแล้ว ด้วยประการฉะนี้ ส่วนผู้อธุลุธรรมเหล่านั้น ย่อมประสบสุข. ๑. ชาดกฐกถา. ๗/๒๕๒.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More