ข้อความต้นฉบับในหน้า
จําแนกตามในพระอภิธรรม คือ
1. กามราคสังโยชน์ ธรรมชาติที่ผูกสัตว์ไว้โดยอาการที่ติดอยู่ในกามคุณอารมณ์
2. ภวราคสังโยชน์ ธรรมชาติที่ผูกสัตว์ไว้โดยอาการที่ติดอยู่ในรูปภพ อรูปภพ หรือ
รูปฌาน อรูปฌาน
3. ปฏิฆสังโยชน์ ธรรมชาติที่ผูกสัตว์ไว้โดยอาการที่โกรธ
4. มานสังโยชน์ ธรรมชาติที่ผูกสัตว์ไว้โดยอาการที่เย่อหยิ่งถือตัว
5. ทิฏฐิสังโยชน์ ธรรมชาติที่ผูกสัตว์ไว้โดยอาการที่มีความเห็นผิด
6. สีลัพพตปรามาสสังโยชน์ ธรรมชาติที่ผูกสัตว์ไว้โดยอาการที่ปฏิบัติผิด
7. วิจิกิจฉาสังโยชน์ธรรมชาติที่ผูกสัตว์ไว้โดยอาการที่สงสัยลังเลใจในสิ่งที่ควรเชื่อ
8. อิสสาสังโยชน์ ธรรมชาติที่ผูกสัตว์ไว้โดยอาการที่อิสสาในคุณงามความดีของ
ผู้อื่น
9. มัจฉริยสังโยชน์ ธรรมชาติที่ผูกสัตว์ไว้โดยอาการที่ตระหนี่หวงแหนในสมบัติ
หรือคุณความดีของตน
10. อวิชชาสังโยชน์ ธรรมชาติที่ผูกสัตว์ไว้โดยอาการที่หลงโง่ไม่รู้ตามความเป็นจริง
9) กิเลส คือ ธรรมที่ทำให้เศร้าหมอง หรือเร่าร้อน มี 10 อย่าง คือ
1. โลภกิเลส เศร้าหมองและเร่าร้อนเพราะยินดีชอบใจในอารมณ์ 6
2. โทสกิเลส เศร้าหมองและเร่าร้อนเพราะไม่ชอบในอารมณ์ 6
3. โมหกิเลส เศร้าหมองและเร่าร้อนเพราะความมัวเมาลุ่มหลง ไม่รู้สึกตัว
4. มานกิเลส เศร้าหมองและเร่าร้อนเพราะความทะนงตนถือตัว
5. ทิฏฐิกิเลส เศร้าหมองและเร่าร้อนเพราะความเห็นผิดจากความเป็นจริง
6. วิจิกิจฉากิเลส เศร้าหมองและเร่าร้อนเพราะความลังเลสงสัย
7. ถิ่นกิเลส เศร้าหมองและเร่าร้อนเพราะหดหู่ท้อถอยจากความเพียร
8. อุทธัจจกิเลส เศร้าหมองและเร่าร้อนเพราะเกิดฟุ้งซ่านไปในอารมณ์ต่าง ๆ
9. อหิริกกิเลส เศร้าหมองและเร่าร้อนเพราะไม่ละอายในการกระทำบาป
10. อโนตตัปปกิเลส เศร้าหมองและเร่าร้อนเพราะไม่เกรงกลัวผลของการทำบาป
26 DOU สมาธิ 8 วิ ปั ส ส น า กัมมัฏฐาน