สาเหตุแห่งความทุกข์จากกิเลส : หน้า 50/265

ปกคลุม ครอบงำ ชำแรก กัดกร่อน บังคับบัญชา บีบคั้นจิตใจ ให้คิดแต่เรื่องร้ายๆ อันเป็นสาเหตุให้ คนเราแสดงพฤติกรรมชั่วร้าย และทำร้ายตัวเราเองในที่สุด ในพระไตรปิฎก ปรากฏพระพุทธพจน์ที่พระผู้มีพระภาคตรัสถึงทุกข์โทษภัย อันเกิดจาก กิเลสไว้โดยประการต่างๆ ซึ่งจะขอยกนำมาแสดงพอสังเขปดังนี้ “ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลถูกธรรมที่เป็นบาปอกุศลซึ่งเกิดเพราะ ความโลภ ความโกรธ โมหะครอบงำ มีจิตอันอกุศลธรรมกลุ้มรุม ในปัจจุบัน ย่อมอยู่เป็นทุกข์ ลำบาก คับแค้น เดือดร้อน เมื่อแตกกายตายไป ทุคติเป็น อันหวังได้” 2 สมณพราหมณ์เศร้าหมอง เพราะราคะและโทสะ เป็นคนอันอวิชชา หุ้มห่อ เพลิดเพลิน รูปที่น่ารัก เป็นคนไม่รู้... ไม่มีสง่า ไม่ผ่องใส ไม่บริสุทธิ์ มีกิเลสธุลีดุจมฤค ถูกความมืดรัดรึง เป็นทาส ตัณหา พร้อมด้วยกิเลส เครื่องนำไปสู่ภพ ย่อมเพิ่มพูนสถาน ทิ้งซากศพให้มาก ย่อมถือเอาภพใหม่ ต่อไป ฯ อกุศลมูล 3 คือ โลภะ โทสะ โมหะ เหล่านี้เป็นไปในส่วนข้างเสื่อม เพื่อความเกิดแห่งอัตภาพในนรก ในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในปิตติวิสัย ชนผู้ไม่มีกิเลสเครื่องกังวล มีความสุขหนอ ชนผู้ถึงเวท (คือ อริยมรรคญาณ) เท่านั้น ชื่อว่าผู้ไม่มีกิเลสเครื่องกังวล ท่านจงดูชนผู้มีกิเลสเครื่องกังวลเดือดร้อนอยู่ ชนเป็นผู้มีจิตปฏิพัทธ์ในชนย่อมเดือดร้อน ฯ พระธรรมเสนาบดีสารีบุตร อัครสาวกเบื้องขวา ผู้เป็นเอตทัคคะด้านปัญญา ได้อธิบาย แสดงทุกข์โทษภัยของกิเลสโดยประการต่าง ๆ ไว้ในพระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย มหานิทเทส- กามสุตตนิทเทส ว่า พระภาวนาวิริยคุณ (เผด็จ ทัตตชีโว), คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์, กรุงเทพฯ: กรานิคอาร์ตพริ้นติ้งจำกัด 2545, หน้า 5. * อังคุตรนิกาย ติกนิบาต, มก. เล่มที่ 34 ข้อ 509 หน้า 377. * ขุททกนิกาย อิติวุตตกะ ติกนิบาต, อรรถคาถา มก. เล่มที่ 45 ข้อ 228 หน้า 338. “วินัยปิฎก จุลวรรค ทุติยภาค, มก. เล่มที่ 9 ข้อ 635 หน้า 534. 40 DOU สมาธิ 8 วิ ปั ส ส น า กัมมัฏฐาน