ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรเพื่อประชาช
เฮือกสุดท้ายของชีวิต (๒)
๓๔
ธรรมดาของชีวิตมีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ชีวิตหลัง
ความตายเป็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวสำหรับผู้ที่ยังไม่ได้เตรียมตัว
เตรียมใจ ไม่ได้สั่งสมบุญไว้ แต่เป็นเรื่องปกติธรรมดาของผู้มี
บุญที่ได้สั่งสมไว้อย่างดีแล้ว เพราะการตายเป็นเพียงการ
เปลี่ยนภพภูมิใหม่เท่านั้นเอง ผู้เป็นบัณฑิตนักปราชญ์เห็นว่า
การเกิด แก่ เจ็บ ตายเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ใช่เป็นเรื่องที่เลวร้าย
อย่างที่คนส่วนใหญ่มักจะทุกข์อกทุกข์ใจกัน การปฏิบัติธรรม
เพื่อให้เข้าถึงพระรัตนตรัยซึ่งเป็นที่พึ่งที่ระลึกภายใน เป็นทางรอด
และเป็นการเพิ่มเติมความมั่นใจ ในการเดินทางไปสู่สัมปรายภพ
อย่างปลอดภัย เพราะพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งอันอบอุ่นอันเกษม
ที่จะนําเราไปสู่สุคติภูมิอย่างแน่นอน
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ปัตถกัมมสูตร ว่า
“นรชนผู้มีอันจะต้องตายเป็นสภาพ ระลึกถึงความดีที่
ตนได้ทำแล้วนี้ ย่อมตั้งอยู่ในอริยธรรมในปัจจุบันนี้เอง
บัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญนรชนนั้น นรชนนั้นละโลกนี้
ไปแล้ว ย่อมบันเทิงในสุคติโลกสวรรค์”
ก่อนที่เราจะหลับตาลาโลก กายมนุษย์ละเอียดจะถอด
ออกจากร่าง เป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดช่วงหนึ่งในชีวิตของเรา
เพราะเป็นเหมือนการเลือกเส้นทางชีวิตใหม่และสรุปชีวิตว่า