เหตุที่ได้ชื่อว่าประเสริฐ : หน้า 392/585

เหตุที่ได้ชื่อว่าประเสริฐ ธรรมะเพื่อประชาชll พรหม ปาริสัชชาภูมิ ๓๕๑ เพราะมีใจออกห่างและไม่ข้องแวะกับ เบญจกามคุณ เป็นผู้ที่มีใจสูงกว่าเทวดา มีการเสวยอารมณ์ที่ นําความสุขมาให้ ซึ่งเกิดจากอำนาจรูปฌานสมาบัติ ที่ได้ปฏิบัติ ไว้ในครั้งที่ได้เป็นมนุษย์ อย่างเช่น นักบวช ฤาษี ซีไพร นักพรต สิทธาทั้งหลาย ท่านอุทิศตนเพื่อการบำเพ็ญพรตประพฤติ พรหมจรรย์ ปฏิบัติตนอย่างสมถะ มักน้อย สันโดษ อยู่ตามป่าเขา ลำเนาไพร และเจริญเมตตาจิต จนอยู่ในขั้นอัปปนาสมาธิ เป็นเมตตาเจโตวิมุตติที่ชำนาญและมั่นคง เมื่อหมั่นสั่งสมและเจริญเมตตาอยู่เป็นประจำสม่ำเสมอ จนตลอดชีวิต แต่ยังไม่ถึงขั้นบรรลุธรรมกาย เพราะไม่รู้จัก มัชฌิมาปฏิปทา ซึ่งเป็นทางไปสู่อายตนนิพพาน ครั้นละโลกไปแล้ว นักบวชเหล่านี้ผู้มีฌานสมาบัติ มักจะไปบังเกิดในพรหมโลก เสวยความสุขด้วยอำนาจฌานสมาบัติเป็นเวลายาวนาน นับ อายุขัยเป็นกัปๆ กันเลยทีเดียว พรหมโลกจัดอยู่ในรูปภพ คือภพที่ยังข้องอยู่ในรูป ยังมี รูปตัณหาอยู่ บางทีก็เรียกว่าภวตัณหา พรหมโลกที่จัดอยู่ใน รูปภพมีอยู่ด้วยกัน ๑๖ ชั้น พรหมโลกชั้นที่หนึ่งชื่อ พรหมปาริสัชชา ที่ได้ชื่อเช่นนี้เพราะเป็นที่สถิตของพรหมผู้เป็นบริวารของพรหม ซึ่งสถิตอยู่ในชั้นมหาพรหมภูมิ แม้พรหมโลกชั้นนี้จะเป็นชั้นล่าง ที่สุด แต่ก็ตั้งอยู่สูงกว่าสวรรค์ชั้นปรนิมมิตวสวัตดี เพราะฉะนั้น