ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 455/585

ธรรมะเพื่อประชl ภ วั ด ด พ ร ห ม ๔๕๔ น้อยรูปหนึ่ง มีจิตบริสุทธิ์และมีความขยันขันแข็งมาก คอยทำ หน้าที่อุปัฏฐากพระเถระ เช้าวันหนึ่ง สามเณรเอาน้ำมันมาทา บาตรของพระอาจารย์ เพื่อให้แลดูใหม่อยู่เสมอ แล้วเก็บไว้ ต่อมา พระอาจารย์บอกสามเณรว่า ให้ช่วยเอามาตรมาให้หน่อย สามเณรผู้ช่างสงสัยได้ถามว่า พระอาจารย์จะเอามาตรมาทําไม พระเถระบอกว่า “เราจะเอาบาตรมาใส่ข้าวยาคูแล้วฉันนะสิ สามเณร” เนื่องจากบาตรที่สามเณรทาน้ำมันไว้นั้นยังไม่แห้งสนิท สามเณรจึงตอบว่า “บาตรมีน้ำมัน ยังไม่ควรเอาไปใส่ข้าวยาคู” พระอาจารย์บอกว่า “ก็ดีสิ สามเณร เอามาเถอะ ถ้าบาตรมีน้ำมัน เราจะเอาน้ำมันใส่ไว้ในกระบอกน้ำมัน” สามเณรตอบว่า “น้ำมันไม่มีขอรับ” พระเถระได้ฟังถ้อยคำของ สามเณรใจชื่อเช่นนั้น เริ่มรู้สึกหงุดหงิด เพราะไม่รู้ว่าสามเณร จะเอายังไงกันแน่ ในเรื่องนี้มีค่าเฉลยว่า นํ้ามันที่ทาชโลมบาตรจนทั่วนั้น มีอยู่ เพราะฉะนั้น สามเณรน้อยจึงตอบพระอาจารย์ว่าบาตรมี นํ้ามัน ครั้นท่านอาจารย์เกิดความคิดที่จะเอาน้ำมันมาใส่กระบอก สามเณรกลับตอบว่าไม่มี ที่ตอบไปเช่นนั้นก็เพราะพระอาจารย์ เข้าใจผิด จะเอาน้ำมันในบาตรไปถ่ายใส่ลงในกระบอกน้ำมัน ซึ่งที่จริงแล้ว นํ้ามันมีอยู่เพียงฉาบทาติดบาตรเท่านั้น เพราะฉะนั้น