ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
เทพจุติ
๓๐๐
การเกิดมาภพชาติหนึ่งก็เพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกาย
ภายใน และขยายธรรมกายให้ไปเป็นที่พึ่งแก่มวลมนุษยชาติ
และสรรพสัตว์ทั้งหลาย ส่วนเรื่องอื่นก็เป็นเรื่องรองลงมา
เพราะเป็นแต่เพียงเครื่องอาศัยอยู่ในโลกนี้เท่านั้น แต่เป้าหมาย
ของการเกิดมานั้น ก็เพื่อสร้างบารมีและฝึกฝนอบรมจิตให้
เข้าถึงธรรมกายภายในเพื่อทำนิพพานให้แจ้งนั่นเอง ถ้าจับหลัก
ตรงนี้ได้ เราจะดำเนินชีวิตไม่ผิดพลาด จะไม่ติดอยู่ในโลกธรรม ๘
คือ มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ มีสรรเสริญ มีนินทา มีสุข
มีทุกข์ และจะไม่หวั่นไหวต่อสิ่งใดทั้งสิ้น ใจจะเป็นปกติติดอยู่ใน
กลางพระธรรมกายอย่างเดียว แม้จะดำรงชีวิตอยู่ในโลก เราก็
สามารถยกใจให้อยู่เหนือโลกได้ ซึ่งการจะพัฒนาจิตใจให้ไปถึง
ระดับนั้นได้ ก็ต้องเริ่มจากการนำใจกลับมาหยุดนิ่งไว้ที่
ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ อย่างเบาสบาย หยุดนิ่งกันเรื่อยไป
แล้วเราจะสมปรารถนามีที่พึ่งภายในกันทุกคน
*พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน จวมานสูตร ว่า
“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมื่อใด เทวดาเป็นผู้จะต้องจุติ
จากเทพนิกาย เมื่อนั้น นิมิต ๕ ประการ ย่อมปรากฏแก่
เทวดานั้น คือ ดอกไม้ย่อมเหี่ยวแห้ง ๑ ผ้าย่อมเศร้าหมอง
୭
୭
*มก. เล่ม ๔๕ หน้า ๕๐๑