ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชl
เปรต ๑ ๒ ตระกูล (๑)
๑๑๖
สุขในเวลากลางคืน ส่วนกลางวันเสวยทุกข์ บางพวกเสวยสุข
ในเวลากลางวัน แต่เสวยทุกข์ในเวลากลางคืน
ก่อนที่จะอธิบายในรายละเอียดเกี่ยวกับความเป็นอยู่
ของเปรตทั้ง ๑๒ ตระกูล หลวงพ่อมีตัวอย่างเกี่ยวกับเปรตตน
หนึ่งมาเล่าให้ทุกท่านได้ศึกษากันก่อน เรื่องมีอยู่ว่า สมัยหนึ่ง
มีพระภิกษุหลายรูปจำพรรษาอยู่ในโลหนชนบท ครั้นออกพรรษา
แล้ว พระภิกษุเหล่านั้นมีความประสงค์จะไปไหว้พระศรีมหาโพธิ์
ซึ่งเป็นสถานที่ตรัสรู้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงชวนกันออก
จากวัดเดินรอนแรมมาด้วยความศรัทธาเลื่อมใส เดินทางอยู่
หลายวันก็บรรลุถึงป่าใหญ่เต็มไปด้วยแมกไม้ สิงสาราสัตว์
ปราศจากผู้คน ยิ่งเดินก็ยิ่งเข้าป่าลึกเข้าไปทุกที
ครั้นเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าเต็มทน จึงชักชวนกันนั่งพัก
บนแผ่นหินใหญ่ ซึ่งน่านั่งกว่าที่อื่น เพราะเป็นเนินสูงจากพื้นดิน
นั่งพักอยู่ที่นั่นทั้งหมดหลายสิบรูปด้วยกัน เมื่อหายเหนื่อยแล้ว
พระเถระผู้ใหญ่ซึ่งเป็นหัวหน้าในการเดินทาง ได้ลุกขึ้นเดินตรวจ
ไปมา เพราะนึกแปลกใจว่า เหตุไฉนแผ่นหินใหญ่จึงมีในกลาง
ดินกลางป่า ซึ่งไม่มีวี่แววว่าจะมีภูเขาอยู่ใกล้ๆ เลย
เมื่อเล็งแลดูด้วยทิพยจักษุก็รู้ว่า แผ่นหินใหญ่ที่ท่านนั่ง
พร้อมกับพระหลายสิบรูปด้วยกันนั้น ไม่ใช่แผ่นหินโดยธรรมชาติ