ธรรมะและอายุมนุษย์ในยุคสมัย : หน้า 395/585

ธรรมะเพื่อประช พ ร ห ม ปาริสัชชาภูมิ ๓๕๔ มนุษย์ในสมัยนั้นมีอายุ ๑๐๐ ปี ตั้งแต่บัดนั้นมาจนถึงทุกวันนี้นับได้ ๒,๕๐๐ ปีเศษ หรือนับได้ ๒๕ ร้อยปีเศษแล้ว เมื่อทุกร้อยปีลดลงปีหนึ่ง ปัจจุบันก็คงเหลือ ๗๕ ปี สรุปคือ ในปัจจุบัน อายุมนุษย์โดยเฉลี่ยเหลือ ๗๕ ปีเท่านั้นเอง สั้นนิดเดียว เมื่อเทียบกับยุคสมัยต้นกัป และเมื่ออายุลดลงไปจนกระทั่ง เหลือเพียง ๑๐ แล้ว คราวนี้จะไม่ลดลงอีก แต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ คือทุกร้อยปีเพิ่มขึ้นปีหนึ่ง หรือบางทีก็มากกว่านี้ เพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมนุษย์มีอายุยืนนานถึงอสงไขยปีอีกตามเดิม บางทีก็ เพิ่มขึ้นจาก ๑๐ ปี เป็น ๒๐ เป็น ๔๐ หรือทวีคูณขึ้นไปเรี่อยๆ เป็นช่วงกับไขขึ้น เวลานานครบหนึ่งรอบอสงไขยปี เรียกว่า อันตรกัป เมื่อนับอันตรกัปที่ว่ามานี้ได้ ๖๔ อันตรกัป จึงจะเป็น ๑ อสงไขยกัป อสงไขยกัปนี้มีอยู่ ๔ ช่วง คือ ๑. สังวัฏฏอสงไขยกัป ได้แก่ตอนที่โลกกำลังถูกทำลาย ๒. สังวัฏฏฐายีอสงไขยกัป ได้แก่ตอนทีโลกถูกทําลายเสร็จแล้ว ๓. วิวัฏฏอสงไขยกัป คือ ตอนที่โลกกำลังพัฒนากลับคืนสู่ปกติ ๔. วิวัฏฏฐายีอสงไขยกัป เป็นตอนที่โลกพัฒนาเรียบร้อยแล้ว คือทุกสิ่งทุกอย่างตั้งอยู่ ตามปกติเรียกว่า วิวัฏฏฐายีอสงไขยกัป สัตวโลกทั้งหลายจะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้ เฉพาะตอน