ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชl
เฮือกสุดท้ายของชีวิต (๒)
๔๔
พระเถระผู้เป็นบุตรว่า “ท่านได้โปรดกรุณาพ่อ พ่อได้เห็นแล้ว”
พระเถระก็ถามว่า “พ่อได้เห็นนิมิตอะไรหรือ ภาพที่เห็น
เป็นอย่างไร” สามเณรบิดาบอกว่า “เห็นเหล่าเทพอัปสรมา
แวดล้อมต้อนรับเต็มไปหมด ขอท่านจงหลีกทางให้พวกเขา
หน่อยเถอะ อย่าให้เขาต้องเข้าใกล้ตัวท่านผู้เป็นสมณะ” พระ
โสณเถระก็รู้แจ้งทันทีว่า นิมิตข้างฝ่ายกุศลมีภาพชาวสวรรค์มา
ปรากฏแล้ว พ่อจะต้องไปเกิดในสุคติโลกสวรรค์อย่างแน่นอน
เมื่อคิดเช่นนี้แล้วก็ดีใจ มองดูบิดาหลับตาลาโลกไปอย่างเป็นสุข
รู้สึกสบายใจที่ได้ทำหน้าที่ของพระลูกชายอย่างเต็มที่ ดังนั้น
เมื่อสามเณรบิดาละสังขารแล้ว ด้วยบุญที่ได้บวชเป็นสามเณร
อีกทั้งบุญที่ได้บูชาพระเจดีย์ด้วยจิตที่เลื่อมใส ทำให้ได้ไปเกิด
เป็นเทวดาอยู่ในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
เห็นไหมว่า บั้นปลายของชีวิตซึ่งเป็นเฮือกสุดท้ายก่อน
หมดลมนั้น เป็นสิ่งที่เราต้องเตรียมตัวให้พร้อมเสมอ ซักซ้อมให้ดี
เพื่อพร้อมที่จะเดินทางไกลไปสู่ปรโลก ไปเสวยสุขในสุคติโลก
สวรรค์ แต่จะเป็นอย่างนั้นได้ต้องไม่ประมาท ไม่ตระหนี่ หมั่น
สั่งสมบุญอยู่เป็นนิตย์
ทำให้คุ้นเหมือนกับกิจวัตรประจำวัน
ของเรา แล้วใจของเราก็จะคุ้นกับบุญ คุ้นกับธรรมะ คุ้นกับ
ความใสความสว่าง ให้สั่งสมบุญให้มากๆ ตายแล้วจะได้ไปสวรรค์
เหมือนเรื่องที่หลวงพ่อได้นำมาเล่าให้ฟัง นั่นเป็นหนึ่งในล้านๆ