ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชl
ปรนิมมิตวสวัตดี ตอน สิริมาเทพนารี (๒)
ශභක
ในเทวโลกชั้นสูงที่มีชื่อว่า ปรนิมมิตวสวัตดี ท่านเป็นผู้มียศ
มีบริวารจะนับจะประมาณมิได้ ได้เจริญซึ่งความสุขอันเป็นทิพย์
ฤทธานุภาพของตัวท่านก็ประเสริฐเลิศนัก ทิศน้อยใหญ่ก็
สว่างไสวไปด้วยรัศมีของท่าน อีกทั้งตัวท่านก็แวดล้อมไปด้วย
เทพนารีชาวสวรรค์ ท่านได้สร้างกุศลกรรมอันใด จึงได้ไปเสวยสุข
ณ แดนสวรรค์สุขาวดีเช่นนี้
สิริมาเทพนารีกราบเรียนพระเถระว่า “ข้าแต่พระคุณเจ้า
ผู้เจริญ เดิมข้าพเจ้ามีนามว่า สิริมา ได้ศึกษาวิชานาฏศิลป์ คือ
การฟ้อนและการขับร้อง สำหรับบำเรอในราชสำนักของพระเจ้า
พิมพิสารในราชคฤห์มหานครแห่งนี้ ต่อมาข้าพเจ้าได้โชคอัน
ประเสริฐ ได้มีโอกาสสดับพระธรรมเทศนาของพระผู้มีพระภาคเจ้า
และได้ทราบชัดซึ่งพระนิพพาน ข้าพเจ้าละสักกายทิฏฐิ วิจิกิจฉา
สีลัพพตปรามาส มิได้มีความคลางแคลงสงสัยในพระรัตนตรัย
อีกต่อไป ถึงความวิเศษด้วยความรู้แจ้งในอริยสัจสี่ ตั้งอยู่ใน
พระโสดาปัตติผลอันเป็นผลเบื้องต่ำในบวรพระพุทธศาสนา
สามารถปิดทุคติภูมิให้กับตัวเองได้ บัดนี้ ข้าพเจ้ายินดีในพระ
นิพพานอันเป็นธรรมปราศจากโทษ แม้ข้าพเจ้าจะเป็นเทพนารี
แต่ก็ยังเป็นสาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า ข้าพเจ้าตั้งอยู่ใน
อริยภูมิเป็นพุทธสาวิกา มุ่งหน้ามาจากเทวโลกเพื่อขอถวาย
นมัสการพระผู้มีพระภาคเจ้า”