ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรเพื่อประชาช
เปรต ๑ ๒ ตระกูล (๓)
๑๓๑
บุคคลผู้ทำบาปย่อมเดือดร้อนในโลกนี้ ย่อมเดือดร้อน
ในโลกหน้า ย่อมเดือดร้อนในโลกทั้งสอง บุคคลผู้ทำบาปนั้น
ย่อมเดือดร้อนว่า บาปอกุศลเราทำไว้แล้ว บุคคลผู้ทำบาปนั้น
ไปสู่ทุคติแล้ว ย่อมเดือดร้อนอย่างยิ่ง”
ผู้ที่ชอบทําบาปอกุศลจนเคยชิน เพราะไม่เห็นผลของ
บาปว่า จะส่งผลเป็นวิบากอันเผ็ดร้อนอย่างไร จะเสียใจก็ต่อ
เมื่อบาปนั้นตามส่งผล เมื่อรู้ตอนนั้นก็สายเกินไปแล้ว เหมือน
คนที่ทําความผิดแล้วถูกจับได้ จะอ้อนวอนขอร้องเจ้าหน้าที่ว่า
จะกลับตัวกลับใจเสียใหม่ ไม่ทําผิดกฎหมายอีกแล้ว เจ้าหน้าที
บ้านเมืองก็คงไม่ยอมปล่อยตัวออกมาง่ายๆ มีแต่ต้องตัดสินกัน
ไป ผิดก็ว่าตามผิด แล้วความผิดที่ตัวได้กระทำเอาไว้ ส่วนหนึ่ง
นอกจากจะถูกพิพากษา โทษให้ได้รับโทษในปัจจุบัน ซึ่งเป็น
เรื่องของกฎหมายบ้านเมืองแล้ว ชีวิตหลังความตายก็ยังต้องไป
รับการพิพากษาต่อในยมโลกอีก และการเสวยวิบากกรรมใน
ทุคติภูมินั้น มันทุกข์ยากลำบากแสนสาหัสกว่าการรับโทษใน
เมืองมนุษย์มากมายหลายเท่านัก หมู่ญาติจะเอาเงินทองไปค้า
ประกัน ไปช่วยเหลือให้หลุดพ้นออกมาก็ไม่ได้ ต้องทำบุญอุทิศ
ส่วนกุศลไปให้อย่างเดียวเท่านั้น จึงจะพอช่วยให้พ้นจากทุกข์ใน
อบายได้บ้าง