ธรรมะเพื่อประชาชน - ปรทัตตูปชีวีเปรต : หน้า 151/585

ธรรมะเพื่อประชsl ปรทัตตูปชีวีเปรต ๑๕๐ ที่เรียกว่า ปรทัตตูปชีวีเปรต ซึ่งมีอกุศลเบาบางลงมาบ้างแล้ว ถ้าหากหมู่ญาติทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ แล้วตัวเองมีจิตยินดี อนุโมทนาในกุศลนั้น ก็จะพ้นจากอัตภาพของเปรตไปได้ แต่กว่าหมู่ญาติจะนําบุญไปให้ ตัวเองต้องรอและต้อง ท่องเที่ยวไปมานึกถึงหมู่ญาติของตนว่าอยู่ที่ไหนกันบ้าง แล้วก็ ไปคอยท่าอยู่ใกล้ๆ โดยหวังว่า เมื่อไรหนอ หมู่ญาติจะอุทิศส่วน กุศลให้เสียที ครั้นญาติทำบุญกุศลแล้ว แต่ลืมอุทิศให้ตน หรือ อุทิศให้แก่คนอื่นไม่อุทิศให้ตน เปรตเหล่านี้ก็จะเดินวนไปมาหน้า เศร้าสร้อยด้วยความผิดหวัง ได้แต่ตั้งหน้าตั้งตารออยู่อย่างนั้น นานแสนนานเป็นล้านๆ ปี เป็นกัปๆ หรือเป็นพุทธันดร นี่เป็นข้อคิดอย่างหนึ่งว่า คนที่ตระหนี่มัวประมาทในชีวิต เมื่อไปเกิดเป็นเปรตแล้ว อย่าคิดว่าหมู่ญาติจะทําบุญอุทิศส่วน กุศลไปให้นะ แม้ตัวเราในยามที่ยังมีชีวิตอยู่ก็ไม่ห่วงใยตัวเอง ด้วยการทำทานไว้ให้มาก จะได้เป็นเสบียงในภพชาติหน้าบ้าง พวกลูกหลานก็จะมีข้อแม้เหมือนกันว่า ไม่มีเวลา หรือทึกทัก เอาเองว่า เราคงไปสวรรค์แล้ว จึงหวงแหนทรัพย์ที่เรามอบให้ เป็นมรดก ไม่ยอมทําบุญอุทิศไปให้ สําหรับครั้งนี้ หลวงพ่อมีตัวอย่างของผู้ที่ไปเป็นปรทัต ตูปชีวีเปรตมาเล่าให้ฟัง เพื่อจะได้ศึกษากัน