ปฏิปทาของผู้ไปเกิดเป็นเปรต : หน้า 163/585

ธรรมะเพื่อประชl ปฏิปทาของผู้ไปเกิดเป็นเปรต ๑๖๒ เอามือตบตีหัวบิดามารดา ด้วยอกุศลกรรมที่ทำบาปต่อบุพการี เช่นนี้ เมื่อสิ้นชีวิตจึงต้องมาเกิดเป็นเปรตบ้า ก้มหน้าก้มตาจะ เอาค้อนเหล็กแดงประหัตประหารตีศีรษะตนเองอยู่เป็นนิตย์ ด้วยฤทธิ์แห่งอกุศลกรรมชักนําให้เป็นไปนั่นเอง เรื่องของเปรตนี้ มีข้อคิดที่น่าสนใจคือ เมื่อมนุษย์ไปเกิด เป็นเปรต ต้องเสวยความทุกข์ทรมานเพราะความอดอยากเป็น หลัก ไม่ใช่ว่าอยู่ๆ จะไปเกิดเอง อันที่จริงการที่มนุษย์จะต้องไป เกิดเป็นเปรตก็เพราะมีเหตุปัจจัย มีเบื้องหลังซึ่งเป็นมุมมืดของ ชีวิตที่ได้ทำไว้ทั้งนั้น เหตุปัจจัยหรือปฏิปทาที่ทำให้สัตว์ต้องไป เกิดในอบายภูมิ โดยเฉพาะไปเป็นเปรตนี้ ก็คือความตระหนี่ และประมาทในชีวิตไปทำอกุศลกรรมบถ ซึ่งเป็นความชั่วที่ทำ ทางกาย วาจา และใจ อกุศลกรรมบถ ๑๐ ประการนี้ ได้แก่ ประพฤติผิดทางกายคือ ฆ่าสัตว์ ลักขโมย ประพฤติผิดในกาม ประพฤติผิดทางวาจา ซึ่งได้แก่ เป็นคนพูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคำหยาบ พูดเพ้อเจ้อ และบาปทางใจคือ โลภอยากได้ของ คนอื่น คิดพยาบาทปองร้ายเขา คิดเห็นผิดจากทำนองคลองธรรม เพราะฉะนั้น เมื่อเรารู้ว่าบาปธรรมเหล่านี้เป็นปฏิปทาที่ ดำเนินไปสู่ทุคติ และเป็นทางไปสู่ความเป็นเปรตผู้หิวโหย ซึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงรู้ทรงเห็น และทรงเมตตานำมา