ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรเพื่อประชาช
ปาริฉัตร สวรรค์
២៩៥
งดงามออกจากดอก ซึ่งมีรัศมีส่องสว่างไปได้ไกล ๘๐๐,๐๐๐ วา
และเมื่อลมร่าเพยพัดไปทิศทางใด ปาริฉัตรก็จะส่งกลิ่นหอมฟุ้ง
ไปทางทิศนั้น ฟุ้งขจรออกไปเรื่อยๆ ทุกดอกจะบานตลอดหมด
ทั้งต้น หากเหล่าทวยเทพปรารถนาดอกไม้ ก็ไม่ต้องปีนป่ายขึ้น
ไปเก็บให้เหนื่อยไม่ต้องใช้ไม้สอย และไม่ต้องเอาผอบมาใส่ดอกไม้
เพียงไปอยู่ใต้ต้นปาริฉัตร และตั้งจิตปรารถนา ดอกปาริฉัตร
ก็จะหล่นลงมาอยู่ที่มือเอง ประหนึ่งว่าจะรู้ถึงความประสงค์ของ
เทวดาทั้งหลาย ถ้าหากว่าเทพบุตรเทพธิดายังไม่ทันยื่นมือ
มารับดอกไม้นั้นก็จะยังไม่ตกถึงพื้น เพราะมีลมชนิดหนึ่งพัดชู
ดอกให้ลอยอยู่ในอากาศมิให้ตกถึงพื้น จนกว่าเทวดาจะยื่นมือรับ
ดอกไม้ไว้ เหล่าเทวดาจะชักชวนกันมาเล่นอย่างสนุกสนานรอบ
บริเวณต้นปาริฉัตรจนกว่าจะหมดฤดูกาล
เป็นเรื่องแปลกว่า รัศมีของดอกปาริฉัตรเป็นเสมือน
แสงอาทิตย์ทอแสงอ่อนๆ กลีบของดอกปาริฉัตรมีขนาดใหญ่มาก
ละอองเกสรก็มีขนาดใหญ่เท่าทะนานใบใหญ่ และยังมีลม
สำหรับเด็ดดอกไม้ ลมพัดตัดดอกไม้จากขั้ว ลมสำหรับรองรับ
ดอกไม้ ลมสําหรับส่งดอกไม้ ซึ่งจะน้อมส่งให้เทพบุตรเทพธิดา
หรือส่งไปสู่เทวสภาชื่อสุธรรมา ลมสำหรับกวาดก็จะพัดเอา
ดอกไม้เก่าๆ ออกไป แล้วพัดเอาดอกใหม่เข้ามา ลมสำหรับปูลาด
ก็จะโรยใบกลีบและเกสรดอกไม้ปูลาดไว้อย่างงดงาม